Naranasan niyo na bang masaktan dahil sa love?
Yung tipong wala kayong ganang kumain kakaisip kung bakit kailangan niyong masaktan ng ganon? Yung halos gabi gabi kang umiiyak kasi isang buong araw mong tinatago yang kahinaan na nasa dibdib mo. Yung hindi mo na alam gagawin mo? Na kahit yung katawan mo gusto nang sumuko?
Halos lahat yata tayo naranasan na yan. Pero bakit ganon? Kahit na ilang beses na tayong nasasaktan, nakukuha pa din nating magmahal ulit? Hindi pa ba tayo nadadala na baka mangyari ulit satin yung sakit na naranasan na natin?
Well, sabi nga nila. Ganyan talaga ang pagmamahal. Dapat handa ka laging masaktan lalo na sa mga pwedeng mangyari.
Makakaiwas ba tayo sa sakit?
O magtitiis nalang tayo palagi?
Comments? Hehe. I dont know kung itutuloy ko pa ba tong story. Pag konti lang bumasa, siguro di ko na itutuloy pero mag uupdate ako. Thankyou!
