Our Anime Story❤

Chapter 2❤

-"Συγνώμη και πάλι" είπα και έκανα να φύγω αλλά το βραχιόλι μου μπλέχτηκε με το δικό του.

-"Εμμ το βραχιόλι σου" είπε.

-"Ωχ εμ ένα λεπτό"

Προσπαθώντας να το ξεμπλέξω τα έκανα χειρότερα. Ξαφνικά τα χέρια του βρίσκονταν επάνω στα δικά μου.

-"Άφησε το κάνω εγώ" είπε κοιτώντας με στα μάτια.

Ένιωσα ένα ηλεκτροσόκ να με περνάει από το άγγιγμα. Πεπρωμένο θα έλεγα. Παπαπα και τι σώμα. Γυμνασμένα χέρια και μερικοί κοιλιακοί αναγράφονται μέσα από την άσπρη μπλούζα.

-"Ορίστε" είπε με ένα χαμόγελο.

-"Ευχαριστώ και συγνώμη"

-"Όχι ας πούμε ήταν 50-50"

-"Χαχα ναι"

Πήγα να φύγω όταν ξαφνικά μου έπιασε το χέρι.

-"Εμμ, πως σε λένε;"

-"Αναστασία εσένα;"

-"Ντέιμον"

-"Ωραίο όνομα. Ξένος είσαι;"

-"Ναι. Βασικά μίσος Άγγλος μισός Έλληνας"

-"Α τέλεια"

-"Σε πειράζει να ανταλλάξουμε φβ; Γιατί δεν ξέρω κανέναν εδώ.

-"Ναι"

Ανταλλάξαμε φβ και χωριστήκαμε. Σαν θηλυκό με εγωισμό και γω δεν θα του έστελνα πρώτη. Ας στείλει αυτός.
Κάθισα στο κρεβάτι μου και άνοιξα το λαπτοπ. Έβαλα να δω μια σειρά μέχρι που το κινητό μου άρχισε να βουίζει. Το άνοιξα και τι να δω; Μήνυμα από τον Ντειμον. Καλά ποτέ πρόλαβε να πάει σπίτι;

"Γειά. Ο Ντειμον είμαι"

"Νομίζεις πως ξέχασα;" απάντησα και έστειλα μήνυμα.

"Χαχα σωστά. Για πες μου για σένα, να γνωριστούμε καλύτερα"

"Χμμ είμαι δεκαέξι, και πάω λύκειο. Εσυ;"

"Και γω δεκαέξι είμαι και πηγαίνω σε ένα ιδιωτικό λύκειο. Βασικά θα ξεκινήσω να πηγαίνω γιατί τώρα γύρισα Ελλάδα"

"Έλειπες;"

"Ναι. Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και για δύο χρόνια ζούσα με τον πατέρα μου Αγγλία. Ήρθα μόνιμα Ελλάδα"

"Αχ τυχερέ. Πήγες εξωτερικό. Αγγλία ειδικά. Ζηλεύω.

"Χαχα. Έλα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα ρωτάμε ερωτήσεις με την σειρά οκει;

"Ναι γιατί οχι;"

Και έτσι ξεκίνησε η συνομιλία μας μέσω facebook.

Γεια σας. Chapter 2 εε. Χχαχα πάνω βλέπετε μια φώτο του Ντειμον σε anine. Αυτα απο μενα Bye 

Αναστασία ❤