SEVEN(A Harry Styles Fanfiction)

Κεφάλαιο 8

Η ώρα είναι ηδη οκτώ.

Το σχολείο είναι σχεδόν άδειο και ελπίζω να παραμείνει. Έχουμε λιγες ώρες σήμερα,αλλά δεν νομιζω να αντεξω χωρίς την Karla.

Αφήνω τα πράγματά μου στο γκρι ντουλάπι και κοιτάζω το πρόγραμμα.

Λογοτεχνία.

Συνήθως μαθήματα σαν του ειδος του είναι τελευταια και όχι πρώτα στο ορολογιο πρόγραμμα..

Παντα μου άρεσε η Λογοτεχνία. Είναι ενα από τα μαθήματα που μπορείς να χαλαρωσεις και να σκεφτείς την κάθε φράση που σου δίνεται. Μέσα απο λογοτεχνικά κειμενα μπορείς να καταλάβεις τις πεποιθήσεις των συγγραφών. Σου δημιουργούν δέος και περιέργεια για την συνέχεια της ιστοριας η του ποιήματος.

"Πηγαίνετε όλοι στην σελιδα 242" η Amanda μας φωνάζει. Όταν την πρώτο γνώρισα πίστευα πως δεν είχε καμιά θέση εδώ. Ίσως να ταίριαζε καλυτερα ως μοντέλο η κάτι τέτοιο. Στην πορεία κατάλαβα πως -όπως και εγώ - λάτρευε την λογοτεχνία και ήθελε απλα να ακολουθήσει τον κλάδο της λογοτεχνίας. Είναι περιπου 27 και δεν έχω ξανά αισθανθεί τοσο οικία με αλλη καθηγήτρια και ιδίως φωνάζοντας την με το μικρο της όνομα.

Σαίξπηρ-  Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

Δεν έχω συναντήσει ξανά ενα παρόμοιο κείμενο σε αυτό το βιβλιο και όταν λέω παρόμοιο εννοώ τόσο γνωστό παγκοσμίως. Συνήθως υπαρχουν κειμενα που έχουν αναδειχθεί μονο σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο.

Καθώς το διαβάζουμε σκέφτομαι μονο ενα πράγμα.
Αν..

Αν δεν υπήρχε αυτή η έχθρα μεταξύ των οικογενειών;
Αν ο Ρωμαίος περιμενε λιγα λεπτα παραπανω;
Αν η Ιουλιέτα δεν τον αγαπούσε τόσο;
Αν...
Αν κάποιος μπορούσε να μου απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα;

Το τελευταιο με απασχολεί αρκετά τον τελευταιο καιρό και όχι μονο για αυτό το κείμενο αλλά για τα παντα.Αν κάποιος μπορούσε να μου λύσει όλες τις απορίες ;

Πριν ολοκληρώσουμε όλο το κείμενο το κουδούνι χτυπάει.Έχουμε αλλες δυο ώρες και η τάξη δεν είναι ουτε η μισή. Η Karla δεν νομίζω να ερθει οποτε δεν την περιμένω,πηγαίνω προς το ντουλάπι μου για να αλλάξω τα βιβλία μου.

Κοιτάζω τριγύρω νου και το μονο που βλέπω είναι νυσταγμενα πρόσωπα. Στην είσοδο, στο μηχάνημα αναψυκτικών ξεχωρίζει μια σκιά κσι ελπίζω να είναι ο Loic.Αφήνω τα βιβλια μου και πηγαίνω προς τα εκεί.

Χαίρομαι που τον βλέπω και κοιτάζω το τσιγάρο στι στόμα του.Δεν είναι αναμμένο όπως παντα.

"Γεια" με χαιρετάει

"Γειά, εχασες την πρωτη ωρα''

" το ξέρω,έχουμε ακόμη δυο ώρες σωστα; " δεν ξέρει το πρόγραμμα;

"Ναι,μπορω να σε ρωτησω κάτι;"

"Φυσικά"

"Γιατί δεν αναβεις ποτέ το τσιγάρο;" ήθελα να τον ρωτησω απο την πρώτη φορά που τον είδα.
Κοιτάζει κάτω και γελάει. Βγάζει το τσιγάρο απο το στόμα του και μου το δείχνει.

"Αυτό εδώ;" με ρωτάει και κουναω το κεφάλι μου καταφατικά.
"Καπνιζα, παλιά αλλά τώρα έχω την κακή συνήθεια να το κραταω στο στόμα μου"

"Αα" δεν νομίζω πως μπορουσα να πω κάτι άλλο.

"Θες να πάμε για φαγητό μετά;" τον
κοιτάζω με γουρλομενα μάτια.

"Τι;"

"Ο,με ακουσες Wendy το ξέρω πως με ακουσες"

"Ναι"

"Ναι με ακουσες η ναι θες να πάμε;" δεν ξέρω τι απο τα δυο είναι.Το μονο που ξέρω είναι οτι με ξάφνιασε η πρότασή του.

"Ναι θέλω να πάμε" απανταω τελικά.

-------------

Τα Παρτ μέχρι το 12 θα είναι σχετικα σε τέτοιο στιλ, μικρά. Στην συνέχεια θα γίνονται πιο μεγαλα.

Δεν είχα την ευκαιρία να το πω,αλλά ευχαριστώ οσες το διαβάζουν σημαίνει πολλά για εμένα γιατί μου αρέσει να γράφω.

Αν θελετε να μου πείτε τι πιστεύται πως θα γίνει στην συνέχεια, με μεγάλη ευχαρίστηση.

Επίσης περιμένω κσι αλλά άτονα να μου πουν αν προτιμάνε να διαβάζουν το SEVEN στο facebook η εδω.