Kar Tanem

78 ❄️ Teslim

"Öyle bir şey olmayacak, Çağlar. Unut o sözleri. Ben-"

"Sen benim karımsın." dedi derin bakışlarıyla. Elim dağınık saçlarına uzanırken yaklaşıp hızla öptü beni. Kalbim çok hızlı çarpıyordu. Kalp atışlarını hissediyorum. Sadece onu hissettim. Onunla yaşadığım her güzel anda huzurlu hissettim kendimi. Tutkulu aşkına bağlandım.

___

Mucize YURTOĞLU KORKMAZ 

"Ağır kaldırma, Mucizeciğim." 

Elimdeki koliyi tuttuğunda bırakmadım. Mavi gözlerini kıstı. Omuz silktim nazlanarak.

"Ağır değil, Mücahitçiğim. Bırak, mavi gözlüm. Dikkat ediyorum kendime." deyip kaşlarımı çattığımda yaklaştı bana. Gözlerimi etrafta gezdirdim. Abim geliyor. Atıldım.

"Abim geliyor." dedim alel acele. Alnıma küçük bir öpücük bırakıp ayrıldı benden. Eniştem hazırola geçiyordu. Özgüvenli Doktor Mücahit.

"Ne yaptınız?" deyip abim kolunu belime sardı. Şalımın üstünden öptüğünde gülümsedim. Gözlerim kocama gittiğinde bana baktığını fark ettim. Göz kırpıp abime döndü. Heyecanlandım. "Yeğenimin keyfi yerinde mi? Ağır taşıma."

Elimdeki koliyi aldı abim. Boşluğuma geldi. Bir kilo bile değil, abartmayınız. Abimle yengemin evliliğine gıpta ederdim. Kocam, abime benziyor.

"Keyfi yerinde de siz de abarttınız. Yardım etmeye geldik buraya. Ne yapıyım, oturayım mı?" diye sitem ederken Mücahit beni kolunun altına alıp sarıldı. Gülüyorlar.

"Aynen öyle, Avukat Hanım." dedi kocam sırıtarak. Abim devam etti. "Yengenin yanına git, ağır kaldırmasın. Çay için, yapın bir şeyler. Hadi güzel kardeşim."

Yüzümü asıp Mücahit'in kolundan çıktım. Salondan çıkarken abimin kısık sesini duyduğumda adımlarım yavaşladı.

"Yarın öğle arası yine aynı saatte buluşuyoruz."

Yarın mı? Yarın Mücahit hastanede olur. Yoğun olduğu için gün içinde pek de aramıyorum onu.

Arkamı döndüğümde abim başını çevirdi. Beni fark etti. Hiçbir şey olmamış gibi gözlerini kapatıp açtı güvenle. Gözlerimi Mücahit'e çevirdim. Koliyi kenara sürükleyip bana döndü. 

"Mucize'm mutfakta meyve gördüm. Meyvelerden ye." dedi gülümseyerek. Bir şey anlamadım ben. Başımı salladım sadece. Arkama dönüp kapıya doğru ilerlediğimde bu sefer Mücahit konuştu kısık sesle. Bunların akıllarında ne var?

"Bacanak da geliyor değil mi?"

Mutfağa geçtiğimde bütün kızlar toplanmış buraya. Beni ilk fark eden Ayşegül hala oldu. Sandalye çekti hemen bana. Gülümsedim. Yanına oturuverdim.

"Mutfak yerleşti mi Ayşegül hala?" dedim gözlerim mutfakta gezinirken. Rumeysa tezgahı siliyordu. Bugün durgun geldi gözüme. Çokça güldüğümüz şeylere gülümsedi sadece. Ev taşıma, yerleşme telaşıdır diye üzerinde durmadım. Stres yapmış olabilir belki. Bilmiyorum.

"Çoğu bitti, azı kaldı. Yorulmadın değil mi sen? Çok ayakta geziyorsun, çiçek kızım."

"Yorulmadım, Ayşegül hala. İş yapıyım diyorum, abimle Mücahit engel oluyor bana." dediğimde annem güldü. Ayşegül hala da katıldı anneme. Ayşe Teyze atıldı.

"Otur kızım sende. İlk aylar ağır kaldırmaman lazım. Allah razı olsun, yardım ediyorsun. Değil mi Rumeysa?"

Gözlerimi Rumeysa'ya çevirdiğimde tezgahı sıkı sürterek siliyordu. Duymadı bile. Derdi var yengemin. Bilirim ben.