Yağmurun sesi
Toprağın çimenle harmanlanmış o eşsiz kokusu
Aldı götürdü beni çocukluğuma
Kırlarda birkaç papatya
Tepede ensemi ateşiyle kavuran güneş
Nefesim kesilene kadar koşuyorum
Dizlerim ağrıdan yanana kadar bisiklet sürüyorum
Ailemle aynı masada yemek yiyorum
Eve geç gelince azar işitiyorum
Ama asla arlanmıyorum
Yorulmak henüz lügatıma yazılmamış bir sözcük
Henüz her derdi omzuma yüklememişim
Gülümsüyorum...
Kocaman gülümsüyorum çarpık dişlerimi birilerinin eleştirdiğini bilmeden bunu düşünmeden gülümsüyorum
Çünkü çocuğum ve çocuklar oldukça masumdur
Poşetin ucuna ip geçirip uçurtma yapıp rüzgara bırakıyorum
Sen hiç poşetten uçurtma yaptın mı?
Sonra koşarken düşüyorum dizlerim parçalanıyor
Yine ayağa kalkıyorum
Saçlarım dağınık, üzerim kir, pas ve çamur
Hedeflerim var, hırslıyım
En yukarıdaki benim uçurtmam olmalı
İki gün oynarım üçüncü gün kaybolur
Paramı halının, çikolatamı yastığın altına saklarım
Yeni alınan ayakkabımı ilk gün baş ucuma koyar da uyurum
Çünkü ben çocuğum
