ငါကနေ့တိုင်းအချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့

chapter 64

အနုပညာရှင်တစ်ယောက်က အလုပ်များလာသည်နှင့်၊ အချိန်မှန် စားသောက်ရန် မလွယ်ပေ။ သို့နှင့် အနုပညာရှင်တိုင်းလိုလိုတွင် အစာအိမ်ပြဿနာများရှိတတ်ကြပြီး၊ ရောဂါ အပြင်း၊ အပျော့သာ ကွာလေသည်။ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကျန်းမာရေးဒေါင်ဒေါင်မြည်ကောင်းသည့် ရွှီလော့ယန်ကတော့ ချွင်းချက်ပင်။ သူ့ထံ အစာအိမ်ပြဿနာတစ်ခုလေးမျှမရှိပေ။

"အေးပါ...ဒါနဲ့ မင်းဘာလို့ ဒီလောက်အထိ အိမ်ပြန်ချင်နေရတာတုန်း အရေးကြီးကိစ္စရှိလို့လား။"

ရွှီလော့ယန်၏ပုံစံက ချက်ချင်းပင် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားနေဟန်ပြောင်းသွားကာ၊ မျက်နှာလေးပါ ဝင်းလာတော့သည်။

"ကျန်ူကော၊ ကျွန်တော်က မိသားစုရှိတဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ကို အရင်တုန်းကလိုပဲ မြင်နေလို့ မဖြစ်တော့ဘူးနော်။"

ထိုသို့ပြောရင်း သူက သက်ပြင်းချလိုက်ကာ "ချန်အန်းရဲ့လေယာဉ်က မနက်ဖြန်မနက်ထွက်မှာလေ။ ဒါကြောင့်မို့ မကြာခင် ‌အနေဝေးအချစ်ငှက်လေးဖြစ်တော့မယ့် ကျွန်တော့်ကို စာနာသနားဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်မယ်နော်"

သူ့ရဲ့ဝမ်းနည်းနေသည့်မျက်နှာလေးကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ၊ အရည်အချင်းရှိသူနှစ်ယောက် အတူတူတွဲသွားကြသည့်မြင်ကွင်းကို စဉ်းစားမိကာ၊ မခံစားနိုင်စွာဖြင့် "အဲ့ဒါဆို‌လည်း ပြန်တော့လေ။ ငါဒီမှာ ကြည့်ရှင်းထားပေးမယ်။ မနက်ဖြန်မနက်ကော သူ့ကို လိုက်ပို့ချင်သေးလား။ လိုက်ပို့ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း ငါ မင်းအချိန်ဇယားကို ဆယ်နာရီအထိ နောက်ဆုတ်ထားပေးမယ်။ "

ထိုစကားတို့ကိုကြားသည်နှင့် ရွှီလော့ယန်၏မျက်နှာပေါ်မှ ဝမ်းနည်းနေဟန်အရိပ်အယောင်များက ရုတ်ချည်းပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။

"သွားမှာပေါ့ သေချာပေါက် သွားမှာပေါ့။ ကျန်းကောက အကောင်းဆုံးဆိုတာ ကျွန်တော်သိတာပေါ့။"

အိမ်ရောက်သည်အထိ သီချင်းလေးညည်းကာ၊ ရွှီလော့ယန်က အိမ်တွင်းစီးဖိနပ်ကို လဲလှယ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲတွင် ချီချန်အန်းကို လိုက်ရှာလေသည်။ ထို့နောက် ရှာနေသည့်လူကို ဗီဒီယိုခန်းထဲ၌တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြီးမားသည့် ဖန်သားပြင်ထက် ရှေး‌ဂန္တဝင်ရုပ်ရှင်တစ်ခု ပြသလျက်ရှိပြီး ချီချန်အန်းက သူ၏သရုပ်ဆောင်မှုကို ဆန်းစစ်နေဟန်ရှိသည်။ ရွှီလော့ယန်က တိတ်တိတ်လေး နေလိုက်သည်။