Core memory

Prolog

8 lat temu (2016r 24 Maja)

Siedziałam nad rzeką między konarami drzew. Przychodziłam tam zawsze, gdy musiałam uciec. Od rzeczywistości, problemów, wszystkiego. Wspinalam sie na gałąź jednego z drzew. Widziałam stąd całe miasto. Trudno było znaleźć to miejsce. Droga zarośnięta jest krzewami i łatwo się zgubić, dlatego nikt tu nie zagląda. Nikt poza mną i pewnym niebioskookim chłopakiem. Ma jedenaście lat i na imię Alexander. Kiedyś przyszedł, zobaczył mnie i bez słowa wspiął sie na gałąź obok mnie. Od tamtego czasu praktycznie codziennie przez póltora roku, niezależnie od pogody przychodziliśmy i siedzieliśmy obok siebie pogrążeni w swoich myślach. Z czasem zaczął mnie zagadywać o różne rzeczy. Otworzyłam się przed nim i dużo z nim rozmawiałam. Był moim pierwszym przyjacielem. Tym co nas połączyło była trydna relacja z rodzicami. Czasem jak przychodził widziałam, że miał nowe zadrapania, jednak nigdy nie drążyłam tematu. Wiedziałam, że gdybg chciał powiedziałby mi.

Jednak tego dnia po raz pierwszy nie przyszedł. Nie wiedziałam czemu. Po tym dniu przychodziłam w to miejsce jeszcze codziennie przez miesiąc jednak ani razu Alexander się nie zjawił. A ja czułam, że straciłam jedynego przyjaciela, jakiego miałam w swoim dziewięcioletnim życiu. Zarazem jedyną osobę dla której byłam ważna. Pare tygodni później, przyjechala do mnie moja ciocia. Odwiedzala mnie raz na jakiś czas. Lubiłam ją, była dla mnie miła. Tamtego dnia powiedziała, żebym spakowała swoje rzeczy do plecaka bo jadę do niej i od reraz będę mieszkać z nią. Wiedziałam, że Tacie się to nie podobało bo patrzył na nas tym złym spojrzeniem, ale nic nie powiedział. Tego samego wieczoru znalazłam sie w nowym pokoju w pięknym dużym domu.

•••

Hej! Witam was w prologu książki na którą mam sporo pomysłów i pokładam w niej duże nadzieje, więc mam nadzieję że sie spodoba ♡