ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် (ယွမ်ကျိုး)

အပိုင်း(၉၀)

“တကယ်ကို အမြင်ကျယ်ရပါတယ် သူဌေးယွမ်ရယ်။ ခင်ဗျားကို ဘယ်လို တုံ့ပြန်ရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး” ရေဘဝဲက ယွမ်ကျိုးကို ကူကယ်ရာမဲ့သော အမူအရာဖြင့် စကားပြောသည်။

ယွမ်ကျိုးကို မဖျောင်းဖျနိုင်၍ တခြားသော ဖောက်သည်များက ရွေးချယ်စရာ မရှိသည့်အဆုံး နေ့လည်စာ စားရန် တခြားစားသောက်ဆိုင်သို့ သွားကြသည်။

အလွယ်တကူ လက်လျှော့သွားသော စားသုံးသူများကို လင်းဟုန်က ခြောက်ကပ်ကပ် ငေးကြည့်လိုက်သည်။

“လက်ဖက်ကြက်ဥ အေးကုန်တော့မယ်” ယွမ်ကျိုးက လေးကန်သော လေသံဖြင့် သတိပေးသည်။

“ဪ ဟုတ်သားပဲ။ အခုအချိန်အထိ လက်ဖက်ကြက်ဥတွေကို မစားရသေးဘူး” လင်းဟုန်က ၁၈၈၈ယွမ်တန် လက်ဖက်ကြက်ဥကို ရုတ်တရက် အမှတ်ရသွားသည်။

သူက ပန်းကန်ပြားသေးသေးလေးကို သူ့ဆီ ဆွဲယူပြီး စတင်စားသည်။ မကျေနပ်ချက်အားလုံးကလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

“သူဌေးယွမ်၊ ဒီဟင်းပွဲက အရမ်းဈေးကြီးလွန်းတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ အခွံခွာပေးလို့ မရဘူးလား” လင်းဟုန်က နီညိုရောင် လက်ဖက်ကြက်ဥကို ငေးကြည့်ပြီး မကျေမနပ် ပြောဆိုသည်။

“အစားအသောက်စားရင် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ဒါမှ ပိုအရသာရှိမှာလေ” ယွမ်ကျိုးက အထာကျကျ ကြည့်ကာ ပြန်ပြောသည်။

“ဟုတ်တယ်” လင်းဟုန် အပါအဝင် တခြားသူငယ်ချင်းများက လက်ဖက်ကြက်ဥကို စားသုံးကြသည်။

ကြက်ဥအခွံက ပုံမှန်အတိုင်း အခွံခွာရ လွယ်ကူသည်။ ကြက်ဥအခွံပေါ်မှ သေးငယ်သော အပေါက်လေးက ကြက်ဥတစ်လုံးလုံးကို အခွံခွာနိုင်သည်။

အခွံခွာခြင်း ပြီးဆုံးပြီးနောက် ‌သူငယ်ချင်း လေးယောက်က ခဏကြာ ငေးကြောင်ကြည့်နေသည်။

"ဒါက တောင်နဲ့ ရေတွေရဲ့ပန်းချီကားကို ဆွဲထားသလိုပဲ" ကျီလျန်က သံသယဝင်သော ခံစားချက်ဖြင့် မေးမြန်းလိုက်သည်။

“ကြက်ဥလေးလုံး၏ ပန်းချီကားက တစ်လုံးနဲ့ တစ်လုံး မတူဘူးနော်။ ပုံစံမပျက်တဲ့ ပန်းချီကားပဲ"
ရေဘဝဲက ကြက်ဥလေးကို ဘေးချင်းကပ်ထားကာ မယုံကြည်နိုင်ဟန်ဖြင့် ပြောဆိုသည်။