ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် (ယွမ်ကျိုး)

အခန်း(၃၆)

ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် အပိုင်း(၃၆)

“ကောင်းပြီလေ။ ဒါဆိုရင် နေ့ခင်းဘက် နေ့လည်စာ သွားစားကြမယ်”
ကျွမ်းရှင်းမူက ချက်ချင်း သဘောတူလိုက်သည်။ သူ့ကောင်လေး စွဲလမ်းနေသော စားသောက်ဆိုင်က ဘယ်လိုဟင်းလျာမျိုးကို ရောင်းချမလဲ သိချင်မိသည်။

“ပြဿနာ မရှိဘူး။ ချစ်လေးလည်း သဘောကျသွားလိမ့်မယ်” ဝူကျိုးက ကောင်မလေး၏ပခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ပြုံးကာ ပြန်ပြောသည်။

ဆိုင်ဖွင့်ချိန် သတ်မှတ်ပြီးတည်းက ယွမ်ကျိုးက ပုံမှန်ထက် ပို၍ အလုပ်ရှုပ်သွားသည်။ မနက်ခင်း ၆နာရီ ၃၀ခန့်တွင် အိပ်ရာထပြီး ရှောင်လုံပေါင်း ရောင်းချရန် ပြင်ဆင်သည်။ ဤအပြုအမူက အိပ်ရာစောစော ထလေ့မရှိသော ယွမ်ကျိုးအတွက် လက်ခံရန် ခက်ခဲသည်။ အထက်တန်းကျောင်းပြီးတည်းက မနက်စောစော ထလေ့ရှိသော အကျင့် မရှိပေ။ ကြယ်သုံးပွင့်အဆင့်ရှိသော ဟိုတယ်တွင် အလုပ်လုပ်စဥ်က မနက် ၁၀နာရီထက် စောရောက်လျှင်ပင် အဆင်ပြေသည်။ ယခုတော့ ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးလုပ်မှ မနက်စောစော ထနေရသည်။

ယနေ့က စနေနေ့ဖြစ်၍ အနီးအနားရှိ အလုပ်သမား၏ အလုပ်ပိတ်ရက် ဖြစ်သည်။ သူတို့လည်း ပိတ်ရက်ကို ပျော်ပျော်ပါးပါး ကုန်ဆုံးလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသောအခါ ယွမ်ကျိုးက ဆက်အိပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူက မနက် ၁၀နာရီ ၃၀မိနစ်အထိ အိပ်စက်လေ့ရှိသည်။

“လူငယ်လေးက ဘာလို့ဆိုင်မဖွင့်သေးတာလဲ”
အဘိုးအိုက ကြက်ဥထမင်းကြော် နှင့် ရှောင်လုံပေါင်း၏ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် စားသောက်ဆိုင်၏ပင်တိုင် ဖောက်သည် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ၃ရက် ၅ရက်ကြာမှ တစ်ကြိမ်လာလေ့ရှိသည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူ့မိန်းမ၏ ဟင်းချက်လက်ရာများကိုလည်း အားပေးရဦးမည်။

တကယ်တမ်း သူ့မိန်းမ အဘွားအိုကိုလည်း သူနှင့်အတူတူ ခေါ်လာသည်။

“ဒါလင်။ ဒီနေ့ ဆိုင်ဖွင့်မှာ သေချာရဲ့လား” အိုမင်နေသော ဆံပင်ဖြူဖြူ အဘွားအိုက သံသယဖြင့် မေးမြန်းသည်။

“ခဏနေရင် ဆိုင်ဖွင့်မှာပါ။ သူဌေးယွမ်က သူ စီးပွားရေးစလုပ်တည်းက ဆိုင်ကို တစ်ခါပဲ ပိတ်ဖူးတယ်”
ဝူဟိုင်းကလည်း ဆိုင်အနား လမ်းလျှောက်လာပြီး ပျင်းရိစွာ ပြန်ပြောသည်။