Monoton bir hayat süren Buğu, bir gün yanlış adrese yaptığı teslimatla kendini kostümlü parti sandığı mafyalarla dolu bir toplantının içinde bulur. Toplantıyı düzenleyen Kızıl Ejder adlı, Çin'in en büyük mafyasının genç varisiyle karşılaştığında düz...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🗡️
Kimilerine göre hayat dengeden ibaretti. Gölgenin olduğu yerde aydınlık, aydınlığın olduğu yerde gölge olur, birbirlerini tamamlardı. Tıpkı şu an uzun bedeniyle karşımda durmuş, bana korku veren bakışlarla bakan yabancının boynunun sağ arka kısmında duran küçük yin-yang dövmesinde olduğu gibi... İyilik ve kötülük yabancının buğday tenininde bir arada...
Tekrar "Seni kim gönderdi?" diye kükredi.
Ne yapacaktım şimdi ben? Tam bir bela mıknatısıydım. Belayı çekmek için nefes almam yeterliydi. Bu defa başıma çok büyük bir bela almışa benziyordum. Yüzlerce mafyanın arasındaydım resmen. Buradan canlı çıkabilseydim eğer yemin ederim ki annemin tanıştırmak istediği kişiye bir şans verirdim.
Dişlerimi alt dudağıma geçirip sıkıca gözlerimi yumdum. Korkudan buz kesilmiş titriyordum. Ne diye gecenin bir saatinde sipariş kabul etmiştim ki! Aptal kafam!
Eğer bana bir şey olsa acaba evdekiler merak edip ararlar mıydı? Hiç sanmıyordum. Kesin şu an tartışmakla meşgul, yokluğumun farkında değillerdi.
Gözlerimi açtığımda az önceki gürültüden eser kalmamış kulübün içindeki herkes sessizce beni izliyordu.
Panikleyerek konuşmaya başladım, "B-bir yanlışlık oldu..." Kalbim hızla çarptı. Kendimi zorlayarak konuşmaya devam ettim. "Ben sadece siparişi teslim etmeye gelmiştim."
Yabancı hiçbir şey söylemeyince geriye birkaç adım atıp dişlerimi sıktım ve gerginlikle sırıtmaya başladım. "O-o zaman gitsem iyi olacak."
Arkamı dönüp hızla geldiğim yöne doğru koşmaya başladım.
Attığım birkaç adımdan sonra, içerideki kılıçlı adamlardan ikisi birden bire önüme çıktı ve kılıçlarını boğazıma dayayarak beni durdurdu.
Eş zamanlı olarak diğerlerinin de silahlarını çektiklerini duymuştum. Bir milim bile kıpırdayamıyordum. Boğazıma çaprazlamasına dayalı iki keskin kılıcın uyguladığı baskı canımı yakıyordu.
Onların öldürmesine gerek kalmadan kalpten gidecektim bu gidişle. "Çinli abiler bırakın gideyim, söz veriyorum kimseye söylemem."
İki yanımdaki kılıçlılar arkamda duran yabancıya baktı. Sol tarafımdaki Çince konuşarak, "Patron, kızı ne yapalım?" diye sordu.
Şansıma tüküreyim! Denk gele gele liderlerine gelmişsin Buğu iyi mi!
Diğer tarafımdaki de, "İstersen dilini kesebiliriz. Böylece konuşmayacağından emin olabilirsiniz."
