အပိုင်း(33)

Depuis le début
                                    

''အာ့...နာတယ်.ဟင့်..သခင်..အင့်...သခင်ရောက်မလာသေးဘူးလား''

နာကျင်မှူကြားကပင် ခါရူးကိုမေးမိသည်။မိုရာ့ရဲ့ဘဝမှာခါရူးကသာအားကိုးရာ ခါရူးကသာအရာရာဖြစ်သည်။မိုရာမီးဖွားနေချိန်မိခင်မရှိရင်တောင်ခါရူးကိူတော့အနားမှာရှိစေချင်တာမိုရာ့ရဲ့ဆန္ဒဖြစ်သည်။

''သခင့်..ကိုသွားခေါ်ခိုင်းထားပါတယ်..သခင်မ မကြာခင်ရောက်လာတော့မှာပါ''

ကီကီ သခင်မကိုကြည့်ပြီးမျက်ရည်ဝဲလာရသည်။ပြီးတော့ကလေး မွေးရတဲ့နာကျင်ခြင်းကိုလဲ ကြောက်ရွံသွားတာမို့ လက်ဆက်ခြင်းမပြုဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။သခင်မ..ခမျာ လူကောင်ကသေးပါတယ်ဆိူ အခုတော့ မျက်နှာလေးကဖြူလျော့နေပြီးနှုတ်ခမ်းလေးတွေလဲ ဖြူဖျော့နေသည်။

ခါရူးဟိုဖက်မျိူးနွယ်က ဧည့်သည့်တွေကိုစောင့်နေရတာကြာလာတော့စိတ်ကမရှည်ချင်တော့ပေ။မိုရာက မနက်ကခါးကိုက်တယ်လို့ပြောနေတာကြောင့်ထားခဲ့ရတာစိတ်ကမဖြောင့်ပေ။မိုရာကအတင်းလွှတ်လို့သာလာရတာခါရူးသဘောအတိုင်းသာဆိူမလာချင်ပေ။ မလာရင်လဲ ဗိုက်ကလေးက စိတ်ဆိုးပြီးဒေါသထွက်ဦးမှာမို့လို့ ဗိုက်ကလေးရဲ့အလိုကျထွက်လာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ခါရူးစောင့်နေရင်းနဲ့အပြင်ဖက်ကိုလှမ်းကြည့်တဲ့အချိန် ခါရူးတို့အဆောင်က အစေခံမလေးတစ်ယောက်ကအပြေးအလွှားရောက်လာတာမို့ ခါရူးမိူရာ့ကိုစိတ်ပူသွားရသည်။

''သခင်..သခင်''

''သြော်..ဒီကလေးမ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ''

ခါရူးအနားကအတူတူစောင့်နေတဲ့အကြီးအကဲတစ်ယောက်ကဝင်ပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။အခူချိန်မှာခါရူးအဲ့တာတွေစိတ်မဝင်စားအားပေ။ထိုအစေခံမလေးကပြောလာမဲ့စကားကိုသာစိတ်ဝင်စားတာမိူ့ အကြီးအကဲပြောနေတဲ့ကြားကိုဖြတ်ပြီးမေးလိုက်သည်။

''သခင်မ..ဗိုက်နာနေတာမို့လို့..သခင့်ကိုလာပြောတာပါ''

''ဘာ...''

ထိုအစေခံမလေးလဲပြောလိုက်ရောခါရူးဘယ်သူ့ကိုမှဂရုစိုက်နိူင်တော့ပဲမိုရာရှိရာအိပ်ဆောင်ဆီကိုသာသုတ်ခြေတင်ပြီးပြေးတော့သည်။ခါရူးကိုလာပြောတဲ့ကောင်မလေးလဲခါရူးနောက်ကပြေးလိုက်လာသည်။နောက်ကအကြီးအကဲတွေရဲ့အော်ခေါ်သံကိုလဲဂရုမစိုက်နိူင်တော့ပေ။အခုချိန်မှာအရေးကြီးတာမိုရာဖြစ်တာမိူ့ မိုရာကလွဲရင်ကျန်တဲ့အရာကိုဂရုမစိုက်နိုင်ပေ။အဲ့တာကြောင့် မနက်ထဲကခါးတွေကိုက်နေတာဖြစ်ရမည်။မိုရာဘယ်လောက်ပဲလွှတ်လွှတ် ခါရူးမသွားပဲပေကပ်ပြီးနေလိုက်ရမှာအခုတော့ သူ့ရဲ့ကလေးလေး ဘယ်လောက်တောင်နာကျင်နေရှာမလဲ

ချစ်ရပါသောကိုယ့်ရဲ့ 'မိုရာ'(Completed) Où les histoires vivent. Découvrez maintenant