ချစ်ရပါသောကိုယ့်ရဲ့ 'မိုရာ'(Completed)

အပိုင်း(31)

ဘီဘီ့ကိုစတွေထဲကစိတ်ဝင်စားခဲ့တာဖြစ်သည်။ဒါပေမဲ့လဲ မျိူးနွယ်တူကမဟုတ်လို့ဒီတိုင်းစူးစမ်းချင်ရုံသာလို့ထင်ခဲ့ပေမဲ့အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှထိုအတွေးတွေဟာမမှန်ကန်ကြောင်းချန်သိလာရသည်။ဘီဘီ့ကိုတွေ့နေရရင် ချန်ရင်တွေခုန်ပြီးအမြဲစိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတာဖြစ်သည်။အဲ့ဒါကြောင့်သခင်မေးလာတဲ့အချိန်မညာတမ်းဝန်ခံခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ဘီဘီ့ရဲ့သဘောကိုမေးကြည့်မယ်ဆိုတော့ချန်စိုးရိမ်ခဲ့ရသေးသည်။ဘီဘီကရောမိမိနှစ်သက်သလိုမိမိကိုနှစ်သက်ပါ့မလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ချန် စားလိူ့တောင်မဝင်ပေ။ဒါပေမဲ့ ဘီဘီကလဲ လက်ခံတယ်လို့သခင်ကပြန်ပြောတဲ့အချိန်မှာ ချန်အပျော်ရွှင်ဆုံးဖြစ်ခဲ့ရသည်။သူလေးကလဲ ကိုယ့်အပေါ်မှာကိုယ့်လိုမျိူးခံစားချက်ရှိနေတာကိုသိရတော့အတိုင်းမသိဝမ်းသာရသည်။ချန့်တို့ရဲ့လက်ဆက်ပွဲကိုသခင်နဲ့သခင်မကအုပ်ထိန်းသူမိဘနေရာကနေစီစဉ်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် သခင်နဲ့သခင်မကိုလဲအမြဲတမ်းကျေးဇူးတင်နေမှာပင်။ချန်ဘယ်လောက်အတွေးလွန်ပြီးအတွေးထဲမျှောနေလဲဆိုတာမီးဖိုဆောင်ကနေ ဘီဘီရဲ့ ထမင်းစားလို့ရပြီဆိုတဲ့အသံကြားမှ သတိဝင်ပြီး မီးဖိုဆောင်ထဲကိုလိုက်သွားလိုက်ရသည်။

ခါရူးအဆောင်ကိုပြန်ရောက်တော့ ခါတိုင်းနဲ့မတူတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။အရင်ကဆိုရင် မိုရာခါရူးလုပ်ပေးထားတဲ့ထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်ထိုင်မထိုင်ရင်လဲစားပွဲခုံမှာထိုင်ပြီးတစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုစားနေတတ်သည်။အခုတော့မိုရာ့ကိုခုထိမမြင်အစေခံမလေး

''မင်းတို့ သခင်မရောဘယ်မှာလဲ''

''သခင်မကအိပ်ဆောင်ထဲမှာပါသခင်''
တစ်ယောက်နှစ်ယောက်သာတွေ့ရသည်။ဒီနေ့ကဆေးဆရာလဲလာတာဆိူတော့မိုရာများတစ်ခုခုဖြစ်နေလားဆိုတဲ့အတွေးကခါရူးကိုနှိပ်စက်နေသည်။မိုရာ့နားမှာအမြဲတွေ့နေရတဲ့ကီကီ့ကိုလဲမတွေ့ပေ။အဲ့တော့အနားမှာရှိတဲ့အစေခံမလေးကိုသာမေးလိုက်သည်။
အစေခံမလေးရဲ့အဖြေမှာခါရူးမျက်မှောင်ကြုံသွားသည်။အမြဲနေ့လည်စာစားပြီးမှအိပ်တတ်တဲ့သူကအခုနေ့လည်စာတောင်မစားရသေးဘူးအိပ်နေတယ်ဆိုတော့ခါရူးရဲ့စိုးရိမ်စိတ်ကပိုလိုတောင်များလာသည်။