"စောစောကပြောပါလား"

ဟွမ်ကျွင့်ကျယ်သည်ဆောင့်အောင့်ကာမြင်းပေါ်မှဆင်းပီး ဝေါယာဉ်ပေါ်သို့တက်သွားသည်။ဝေါယာဉ်သည်အနောက်ခုံဝန်းမှမြို့ထဲတစ်လျှောက်ဖြတ်ကာ မြို့အဝင်ဝဂိတ်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ဟွမ်ကျွင့်ကျယ်သည်ဝေါယာဉ်ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည့်အခါ ဝေါယာဉ်တစ်ခုရှေ့တွင်မင်းသမီးရှချင်းရုံကရပ်နေသည်။ သူ့ဘေးတွင် အဝါနုရောင်ဝတ်စုံလေးဖြင့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် အပြာနုရောင်ဝတ်စုံလေးဝတ်ဆင်ထားသည့် ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်တို့ကရပ်နေသည်။

"ရုံအာ သူတို့ကဘယ်သူလဲ"

ထိုသူတို့ကိုမြင်သည့်အခါရှကျစ်ကွမ်းသည်မျက်မှောင်ကျုံ့ကာမေးလိုက်သည်။

"ညီမရဲ့မိတ်ဆေွတေွလေ"

"ဟွားဆောင်ကြာမြိုင်ကအကသမားတေွကဘယ်လိုမင်းမိတ်ဆေွဖြစ်သွားတာလဲ"

"တေွ့ရသာဝမ်းသားပါတယ် မင်းသား ကျမကဟွားဆောင်ကြာမြိုင်က ရှန့်နင်ပါ ဒါက ကျမမောင်လေး ရှန့်ယန်ပါ"

"ငါသူ့ကိုသိတယ်"

ရှကျစ်ကွမ်းသည် အပြာနုရောင်ဝတ်ဆင်ထားသည့် ယောက်ကျားလေးကိုလက်ညှိုးထိုးကာပြောလိုက်သည်။

"မင်းကဆောင်ကြာမြိုင်ကိုတစ်ခါပဲရောက်ဖူးပီးသူတို့နဲ့ဘယ်လိုမိတ်ဆေွဖြစ်သွားတာလဲ"

"တကယ်တော့.."

ရှကျစ်ကွမ်းရဲ့အမေးကိုမင်းသမီးရုံအာသည်ဖြေရန်ခက်ခဲနေသည့်ပုံဖြင့်

"ရုံအာ မင်းအမှန်တိုင်းမပြောရင်ငါမင်းကြီးကိုတိုင်ရလိမ့်မယ်"

"မလုပ်ပါနဲ့ တကယ်ကညီမကဟွားဆောင်ကြာမြိုင်ကိုခဏခဏရောက်တယ် သူတို့ကိုသိတာလဲကြာပီ"

"ဘယ်နှစ်ခေါက်ရှိပီလဲရောက်တာ သိတာရောဘယ်လောက်ကြာပီလဲ "

"ဘယ်နှစ်ခေါက်လဲတော့မသိတော့ဘူးများလွန်းလို့ သိတာတော့နှစ်နှစ်ကျော်ကြာပီ"

"ရုံအာ!"

ရှကျစ်ကွမ်းရဲ့အော်သံနောက်မှာရုံအာသည်ခေါင်းလေးငုံ့ထားသည်မှာမြေပြင်ပေါ်စိုက်မတတ်ပင်

White lotus Where stories live. Discover now