Uggo

Chapter 02

Pinagkrus ko ang aking braso sa dibdib para hindi mahalata yung dalawang utong ko na hindi pa bumabalik sa normal.

"Paano ka nakakasiguro, kahit eight years na ang nagdaan ay para sa'kin ay kahapon lang yun."

"I promise you she won't do it again. Hindi niya alam na nandito tayo sa Sacramento."

"At paano ka nakapunta dito sa Sacramento?"

Kumuha siya ng silya at saka umupo. He sighed as he pointed the chair across his seat para paupuin ako. "I have a friend who has a beach house here and I took it for awhile. And I knew you're here because you're not that good at hiding..." he said, umupo ako sa tapat niya pero hindi ko tinanggal ang tingin niya mula sa akin. Ang tingin na nag-aapoy sa kakaibang emosyon. "Kaya kahit saan ka magpunta, nandoon din ako Harry."

Napayuko ako dahil sa tono ng kanyang pananalita. I couldn't take his words as I didn't want to give a try with that high hopes because it could let me to a false hope.

Naiinis din ako sa sarili ko dahil minsan na ako naging tanga pagdating sa kanya. Uggo was my first love, he really was and he really is. Hindi na yun magbabago dahil siya lang ang lalaking nagparamdam sa'kin ng ganoong pakiramdam kahit pa man nagkaroon ako ng boyfriend dati pagkatapos ng naging boyfriend ko na nangrape sa'kin.

Siya lang ang tanging lalaking hindi yata ako iiwan hanggang sa katapusan ng buhay ko.

Pero hindi ako umaasa.

Baka kasi magbago ang isip niya at marealize nalang niya na wala siyang mapapala sa akin.

I took a long and deep breath. "Salamat sa pagkain. Pero sinasabi ko lang sayo na huwag kang pakampanti na hindi ka mahahanap ng nanay mo dahil sinapian yun ng aso, palagi ka kasing naamoy kung nasaan ka. Hindi ka naman baby kaya bakit hindi ka niya lubayan?"

"Can I get a fork for you?"

"Mapipigilan pa ba kita?"

Ngumisi siya. "Hindi." sagot niya at tumayo siya at naghanap ng tinidor na para sa'kin sa kabinet.

Inabot niya sa'kin ang tinidor na nahanap niya saka bumalik sa pag-upo sa harap ko. Tinanggal ko ang takip ng tupperware saka tinignan kung ano ang niluto niya.

"Spaghetti?"

"Spaghetti Bolognese." he added, crossing his arms against the table.

"Thank you." sabi ko.

It's like the old days. Magdala siya ng pagkain para sa'kin at tatanggapin ko naman. Take and take lang ako samantalang siya ay palaging nagbibigay sa akin. Wala naman kasi akong maibigay sa kanya dati kaya puro tanggap lang ako sa biyaya na pinapaulan niya sa'kin noon.

Kapag may pera ako at gusto ko siyang bayaran noon ay hindi niya tinatanggap para daw hindi na mabawasan ang inipon ko.

Nag-umpisa akong kumain habang nakatingin lang siya sa'kin.

"Is it good?"

Mula sa ilalim ng talukap ko ay sinipat ko siya ng tingin. Tumango ako habang ngumunguya. Pagkalunok ko ng pagkain ay saka ako nagsalita.

"Masarap."

He smiled while also scratching the back of his neck. "So hindi mo na ako lulubayan?"

Muli ay napatigil ako. Kumunot din ang noo ko dahil sa sagot niya. "Ano 'to, suhol?"

He shrugged. "I just want to be with you masama ba yun?" Cool niyang sagot, I looked at him with amusement.

"Bahala ka sa buhay mo, pero ito lang ang masasabi ko." Tinuro ko siya gamit ang tinidor na hawak ko. "Kapag-"