VALENTINO SERIES #1: One Night Stand With Stranger

CHAPTER THREE

Chapter Three:

“Mama! Done napo ako” kita ko ang limang libro na nakalapag sa tabi nya.

Mukhang gusto nya talaga ang mga librong yon. Kinuha kona yon at pumunta kami sa counter.

“Ma'am, 800 po lahat” kaagad ko nilabas ang wallet ko at binigay sa babae.

“Let's go baby, bibili pa tayo ng mga clothes po para sa upcoming birthday mo, diba?” tumango sya.

Pagpasok namin sa mall ay binati kami ng sale's lady at iginaya sa mga pambata na damit. Marami akong mga nakitang bagay sa kanya kaya pinasukat kona.

“Aww, ang gwapo talaga ng baby ko” nakita ko naman na napasimangot sya.

“Mama, I told you I'm not a baby!” I just chuckle.

Pagkatapos namin mamili ng nga damit nya ay sunod kaming pumunta sa grocery store.

“Anak, dyan ka mona ah. Kuha lang si mama ng mga drinks don” ani ko.

Tumango naman sya. Kumuha ako ng mga wine at alak para sa mga darating na bisita mamayang gabi. Sabi sakin ni papa may magaganap na saluhan daw mamayang gabi dahil sa pag uwi ng kanyang kaibigan.

Nang makakuha na ako ay nagulat ako ng diko makita ang anak ko.

“Alex, anak? Nasaan ka?!” nanginginig na ako habang nililibot ko ang buong store.

Nanghingi na ako ng tulong sa mga security dito na hanapin sya. Sana naman walang nangyaring masama sayo. Habang papapunta ako sa bilihan ng mga 'Chocolate Section ay may narinig akong pamilyar na boses.

“Hey, kiddo. What are you doing here, hm?”

“....”

Sumilip ako at nakita ko ang anak ko at si... Atticus?! Bakit sya andito?!

Sh*t! Sh*t! Pano ko makukuha ang anak ko! Pano na...

“Ah sir Atticus, pasensya napo.  Pwede ko poba makuha ang batang yan? Kanina papo sya hinahanap ng nanay” ani ng isang security guard.

Nakahinga naman ako ng maluwag at pumunta sa pinagdalhan ng anak ko. Nagpasalamat narin ako sa security nayon.

“Nak, diba sinabi ko sayong doon ka mona.” kita ko ang pag nguso nya.

“K-kase mama...” kita ko ang mga luha sa mga mata nya.

“Sh... Stop crying na. Hindi galit si mommy, okay?” tumango naman sya at nagpabuhat na. “Basta, sa susunod huwag kang lakayo, ah?” tango lang ang sinagot nya sakin.

Pagkarating ko sa bahay ay kaagad ko syang pinahiga. Nakatulog sya sa byahe at mukhang napagod. Nilagay kona rin sa refrigerator ang mga pinamili ko.

“Aly?” napatingin naman ako sa likod ko. Nakita ko si kuya.

“Kuya? What's wrong? May problema ba sa kompanya mo?” I ask him.

Pagod kase ang mukha nya at walang tulog. May eye bags narin sya pero pogi parin.

“Si kanna...”

“Nahanap mona ba sya?”

Ilang months na nong hindi nagpakita samin si Kanna. I don't know why, pero alam kong may kinalaman yon kay kuya. Kahit itago pa nila ang relasyon nila noon ay nahahalata ko naman.

“Yeah, but...”

“But?”

“May sarili na syang pamilya. I saw her yesterday. Kasama nya ang asawa at anak nyang lalaki” naawa naman ako sa kanya.

“Kuya, kong masaya na sya then move on. Kala moba Hindi ko napapansin nong mga panahon na magkasama kayo? Kuya, nasaktan sya dahil sa ginawa mo non” I said.

Kong hindi lang sana ginawa yon ni kuya, edi sana andito pa si kanna.

“Yeah, I know. Nagbago naman ako 'e, para sa kanya. Nagbago na ako...” ani nya.

Well, oo nagbago nga sya. But huli na sya. Mamahalin paba sya ni kanna kong may pamilya na'to? And he said may anak na si kanna, so imposible na talagang maging sila.

Nagpatulong nalang ako kay manang fei na i-akyat si kuya sa kwarto nya. Lasing kase sya at mukhang mahihirapan na naman ako nito. Tumawag kase ang sekretarya nya na kailangan sya sa meeting now, pero sa lagay nya. Mukhang imposible na makapunta sya. Sinabi kona lang na ako nalang ang pupunta sa meeting na'yon total, may 20% naman akong share sa kompanya nya.

Pagkarating ko sa kompanya ni kuya ay kaagad akong sinamahan ng sekretarya nya sa meeting room.

“Sorry everyone, but unfortunately my brother has a fever, so ako nalang ang aattend ngayon. Shall we start?” ani ko.

Kunyari nalang may lagnat ang kupal na'yon!

“Wait, Ms Martinez. May inaantay papo tayo” saad ng isang lalaki.

“Who—”

“Oh, Mr Valentino. Buti at nakarating ka,” Oh my god! Bakit andito sya?!

“Why Mr. Valentino's here?” bulong ko sa sekretarya ni kuya.

“Uhm, kase ma'am. Business partner po yan ni Boss” ani nya.

Eh? Walang sinasabi sakin si kuya! Napalunok naman ako ng makita sya. Yong tingin nya para bang... Nevermind.

Nang magsimula na ang meeting ay nakinig lang ako. Pero, putek! Yong mga mata nya kase! Para bang kakainin nya ako, tapos ngumingisi pa sya. Huminga nalang ako ng malalim at nagfocus nalang sa meeting na'to.

Pagkatapos ng meeting ay nagpaalam na ako kay sekretarya. Habang naglalakad ako ng mabilis ay nabigla ako ng may humila sakin.

“Ah—”

Sisigaw na sana ako ng mapagtanto kong sino.

“Atticus?! Anong ginagawa mo, ah!” gigil kong ani. Tsngina, tinakot nya ako! Kala ko kong sino.

“Sorry baby girl. Natakot ba kita?” he ask.

“Oo malamang, sino hindi kong hihilain kana lang ng kong sino. At ano bang kailangan mo? The meeting is already done and sinabi kona sayo diba? Na wala na tayong pag uusapan pa”

“Really? Wala nga ba?” wait, don't tell me may alam sya? what if alam nya na yong tungkol kay Alex?

“Wala, at ano naman ang itatago ko sayo, aber ah?” tinaas ko ang isang  kilay ko habang sinabi ko yon.

“Well, I'm just making sure. But if I find out that your hiding something from me... you will get 'punished” he said.

Ano daw? Mapaparusahana ako?!

Aakmang aalis na sana ako ng pigilan nya ako. Napataas naman ang kilay ko. Ano na naman kailangan nito?

“Not so fast, baby girl. Iniwan mo'ko 3 year's ago, kaya paparusahan kita ngayon” ani nya.

“What— Uhm!” nabigla ako ng halikan ako nito.

Kahit anong pilit kong kumawala sa kanya ay hindi ko magawa dahil sa sobrang lakas nya.

“Remember this baby girl, your mine and you can't run away from me.” ani nya bago ako halikan.

—itzmeyy_ayelah