Ψυχή τε και σώματι

VII. Σταγόνες οι στιγμές μας.

 "Τι εννοείς ότι έχουν απεργία; Και πως θα πας στην πρόβα με τέτοιο χαμό στο κέντρο;"

" Για καλό σε πήρα; Για να με αγχώσεις περισσότερο; Δε φτάνει που άλλαξα μέρα και ώρα στο μικρό για να είμαι στην πρόβα του ηλίθιου, τώρα δεν έχω πως να πάω!"

Εκείνη η Τρίτη δεν ήταν έτσι όπως θα φανταζόταν κανείς, μια συνηθισμένη μέρα της εβδομάδας. Όλα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι έβρεχε καρέκλες. Και εννοείται πως θα ξεχνούσε την ομπρέλα της γιατί είχε αργήσει να πάρει αστικό. Μόνο που τα μέσα μεταφοράς έπαιξαν ύπουλο παιχνίδι με τη μοίρα της.

Τα βλέμματα που της έριξαν στο ωδείο οι συνάδελφοί της μπορούσαν να την στοιχειώσουν μια ζωή. Άφηνε ίχνη βροχής στο πέρασμά της. Ένα μικρό την ρώτησε αν ήταν επίσκεψη στον Μπομπ Σφουγγαράκι. Με λίγα λόγια είχε γίνει ρεζίλι και ακόμα δεν είχε τελειώσει η μέρα της.

Είχε να πάει και στην πρόβα!

"Θα σε αφήσω γιατί θα ξεκινήσω να το κάνω με τα πόδια. Καλύτερα να αργήσω παρά να μην πάω καθόλου."

"Θα πάθεις καμιά πνευμονία και θα τρέχεις. Κανένα ταξί δεν παίζει εκεί γύρω;"

" Δεν υπάρχει ψυχή."

Χωρίς να χάνει παραπάνω από τις αντοχές και το χρόνο της, κλείνει το τηλέφωνο με τη Σμαρώ και απλά τρέχει να προλάβει.

Είχε ήδη κανονίσει το μάθημα να μεταφερθεί άλλη μέρα για να μπορεί να είναι στην πρόβα 45 λεπτά νωρίτερα. Λες κι αν αργούσε πέντε λεπτά θα χαλούσε ο Θεός τον κόσμο. Αν και... αυτό κάνει τώρα με τέτοια βροχή που ρίχνει. Τελικά όντως δεν είναι να αργώ πέντε λεπτά, σκέφτηκε.

Μετά από τριάντα λεπτά γρήγορου περπατήματος, έφτασε. Μπαίνοντας μέσα δεν βλέπει κανέναν. Αυτό ένα πράγμα σημαίνει και δεν ήθελε ούτε να το σκέφτεται. Ξεκίνησε. Η πρόβα ξεκίνησε.

Με βιαστικές κινήσεις, βρίσκει ένα καμαρίνι και ανοίγει τη βιόλα της. Με μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη απέναντί της βλέπει ότι θα μπορούσε άνετα να είχε βγει από το μπάνιο της, μετά από ένα λούσιμο. Χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, αρπάζει τις παρτιτούρες της και απλά τρέχει προς τη σκηνή.

Όταν έφτασε, διαπίστωσε ότι ο μαέστρος κάτι έλεγε στους υπόλοιπους μουσικούς, όταν το βλέμμα του γύρισε προς το μέρος της, με μια δόση αγανάκτησης και θυμού.

"Υπάρχουν ομπρέλες δεσποινίς Πολυδεύκη, εκτός κι αν χρειαζόσασταν ένα γρήγορο μπάνιο." Είπε γεμάτος ειρωνεία. Λες και δεν έβλεπε τα χάλια της ή τον καιρό που εκείνη τη μέρα είχε πάρει την κάτω βόλτα.