I Admire You From Afar

Chapter 11

Hinanap ko na kung saan saan ang susi sa bag ko pero di ko ito makita, alalang alala ako dahil mapapagalitan ako ni ma'am Lopez at isang nagaambang kahihiyan na naman ang sasapitin ko.

"Kailangan ko iyong makita agad dahil kinukuha na sakin pero paano? Hindi ko makita", saad ko sa aking sarili at ibinaba ang bag na hawak ko.

Napaupo ako sa desk ko at napahawak sa noo ko habang kinakabahan, paanong di ko na makita yon.

Tumayo ako para halungkatin ulit ang gamit ko at habang naghahalungkat ako ng gamit para tingnan kung nandun ay maya maya biglang dumating si Ethan at pumunta sya sa direksyon ko buti nalang wala ang iba naming kaklase at kami lang dalawa ni Ethan para na din makaiwas sa mga issue issue madalas kase kaming maissue eh lalo na kapag magkasama kami.

" Krishna anong problema?", pag aalala nyang tanong,"bakit nakalabas lahat ang gamit mo? Anong nangyari?",dagdag nya.

Sa wakas inimikan din nya ako siguro ay hindi nya ako natiis dahil nakita nya na problemado ako.

Sinabi ko kay Ethan ang  na kinukuha na sakin ni ma'am Lopez ang susi pero hindi ko iyon makita at nakailang halungkat na ko sa gamit ko pero di ko parin ito makita kahit bag nya ay hinalungkat nya baka sakaling naligaw doon pero sa kasamaang palad wala din napaupo ako sa upuan ko habang kiakabahan.

"Anong gagawin ko", Im so frustrated.

" Saan mo ba nilagay?", He sat front of me.

"Sa bag ko lang nilagay yon Ethan kaya imposibleng mawala talaga yon", I said directly to him.

" Sigurado ka ba?kase kung sa bag mo yon nilagay dapat nandon yon", he asked.

" I'm sure what I'm saying here Ethan", I replied.

"Kailangan makita na natin yon kase malapit ng mag simula ang klase di na tayo pwedeng lumabas", he said.

Bumalot sa aming paligid ang katahimikan ng tumayo si Ethan at nagsalita.

"I suggest krishna alalahanin mo kung ano ang mga nangyari kahapon baka sakaling maalala mo kung saan mo nilagay ang susi actually its impossible na nawala nalang bigla and if you really keep that key in your bag why it missing?" He said seriously.

May punto si Ethan sa sinabi nya so I did what Ethan suggested inalala ko lahat ang nangyari kahapon aaminin ko I don't think so kung sadyang nailagay ko ba talaga sa bag ko ang susi dala na din siguro ng sobrang stress kaya di ko na namalayan until I remembered a scenario that happened yesterday and I shocked.

I remembered na hawak ko pala ang susi at possible na nabitawan ko ito nung nabangga ako ng isang student kahapon at hindi na nakuhang alalahanin pa.

Napatayo ako sa aking kinauupuan at napatingin kay Ethan and afterwards I runaway from him and he chased me.

Pumunta ako sa place kung saan ako nabangga kahapon baka sakaling nandoon pa yon at makita ko.

Nang makarating ako ay agad kong sinuyod ang lugar at hinanap ang susi at nang dumating si Ethan ay tinulungan nya na din ako.
But unfortunately I didn't see and I'm so disappointed.I looked at Ethan's face when my eyes started to cry partly and he hugged and hushed me.