ALÇİN

1.Bölüm: Dövme

1.BÖLÜMİ: Dövme

"Yakalayın şunu!" Alçin hızlıca çalıların arasından koşup onu takip eden tanımadığı adamlardan kaçmaya çalıştı. Onlar kimdi ve kendinden ne istiyorlardı hiçbir fikri yoktu. "Ağaçların arasına doğru gitti, o Alçin' i yakalamazsanız Sorgin hepinizin derisini yüzecek!"

Alçin koştukça sanki orman onun için önünde ki engelleri kaldırıyor işini kolaylaştırıyor gibiydi. "Bu tarafa gitti!" Adamlardan birisi Alçin' e çok yaklaşıp tamamen onun önüne geçtiğinde ters yöne koşmaya başladı ta ki başka bir adam daha önünü kesene dek. Sağa mı kaçmalı? Yoksa sola mı? Kahretsin! Her tarafı çevrili! "Ne istiyorsunuz benden?!" Alçin' in sesi ormanda bir yankı oluştururken adamların kahkahaları ortama tuhaflık katıyordu. "Yakalayın şunu!" Tüm adamlar Alçin' e doğru ilerlerken kızın büyük bir çığlık atmasıyla büyük bir kasırga çıkması bir oldu. Herkes ayrı bir yere fırladı ve Alçin olduğu yerden yukarıya doğru yükseldi. Yine oluyordu! İnsansı bedenini kanatlar kaplamıştı, yine aynı kuş...

Kiraz yatağından nefes nefese uyandığında saat henüz ikiydi. Derin bir nefes alarak komodinin üzerinde ki suya uzandı. Yine aynı rüyayı görmüştü. 18 yaşına bastığı günden beri tuhaf rüyalar peşini bırakmamıştı. Bu rüyaların izlediği dizilerle alakalı olduğunu düşünse de bir süre sonra rahatsız edici olamaya başlamıştı. Altı aydır birbirinden değişik rüyalar görmek, her gece aynı saate uyanmak artık bünyesine fazlasıyla zor gelmeye başlamıştı. Psikologdan randevu almayı aklının köşesine not ederek yorgunlukla yeniden gözlerini kapattı. Deliksiz bir uyku için dua ederken uykuya daldı.

Kiraz

Alarmın sesiyle ikinci kez uyandım. Bu seferki uyanışım okul içindi, neyse ki uyanana kadar yeniden rüya görmemiştim. Alarmımı kapatarak zorda olsa yatağımdan ayrıldım. İnternet üzerinden unutmadan bir randevu alıp kahvaltıya indim. İstediğim tek şey bu rüyaların kaynağını bulmak ya da bir daha görmemenin çözümünü. Her gece bir fantastik kitabın başkarakteriymişim gibi hissetmek gerçekten beni artık yormuştu.

Aşağı kata indiğimde bize hizmet eden ablanın hazırladığı masaya oturdum. Annem ya da babam yoktu kahvaltıda, toplantılar dışında aynı masada çok yemek yemezdik zaten şahsen gerek olduğunu da düşünmüyorum. Ulaşabileceğim her şey elimdeydi. Bir araba, geleceğim için bir ev, kendime ait bir kredi kartı, her güne ayrı kombin yapabileceğim bir dolap. Tüm bunlar varken sevgi çokta önemsediğim bir şey değil aslında.

"Babanız akşam için hazır olmanızı istedi Kiraz Hanım. Aile toplantısı olduğunu bildirmemi istedi. Aynı restoran aynı saate." Gözlerimi Melek ablaya doğrulttum. "Kendisi neden söylemiyor?" Onun sorunu değildi. Başımı sallayıp masadan kalktım. "Sağ ol söylediğin için, orada olacağımı bildirirsin."

Arabamın anahtarını alıp kendimi dışarı attım. Selam veren görevlilere aynı şekilde karşılık vererek arabama bindim. Okulumla evin arası arabayla 20 dakikaydı bunun için hızımı mümkün olduğunca arttırdım. Evde fazlasıyla oyalandığım için okula yetişmek biraz daha zor olacaktı. İlk ders olacak deneme için okula yetişmek zorundaydım, hızımı tam biraz daha arttırmışken aniden karşıma çıkan köpekle ağzımdan çıkan "Dur!" nidasıyla firene bastım. Yaptığım ani firenle öne doğru savrulurken direksiyona çarpan başımı önemsemeden iyi mi diye bakmak için aceleyle arabadan indim. Ne... Karşımda gördüğüm manzarayla başımın döndüğünü hissettim. Kendimi arabaya yaslayarak karşımda ki görüntüyü sindirmeye çalıştım ama mümkün değildi. Bu... Mümkün değildi!

Durmuştu... Her şey, durmuştu. Titreyen dizlerimle yutkunarak hareketsiz köpeğe doğru ilerledim, adımı havada kalan köpeğe... Derin bir nefes aldım ama nefesim boğazımda tıkanmıştı. Ellerimin, dizlerimin hatta kalbimin titrediğini hissediyordum. Kafamı kaldırma cesaretinde bulunup gözlerimi etrafta gezdirdim. Sadece köpek değildi... İnsanlar, arabalar, kuşlar, savrulan yaprak bile durmuştu. Peki ben? Tüm bu durgunluğun arasında gözüme çarpan hareketlilikle durdum. Gözleri bana doğru dönük olan siyah takım elbiseli bir adam gördüm. Adam onu fark ettiğimi görünce arkasını dönüp hızlı adımlarla ilerledi ancak ensesinde ki kocaman ejderha dövmesini görebilmiştim. Tam adamın peşinden gidecekken dönen başım, burnumdan akan sıvı ve kapanan bilincim bir oldu.