Gökhan Tepe- Birkaç beden önce
Gece Yolcuları- Neden?
️🕯️🕯️🕯️
Hayatına kimi aldığını dikkat et; o kişiyi hayatından çıkarırsın ama o kişinin bıraktığı izleri silemezsin!
🕯️🕯️🕯️
Mutlu insanların en çok korktuğu, acıya mahkum olmuş insanların en büyük arzusu ölüm... Ben seni ölüm kadar sevdim, ölüm kadar istedim. Sen ise beni yaşama mahkum ettin; seni affetmek istediğim o kadar an var,gururumun sırtıma hançerler vururak canımı yaktığı çok fazla an var . Ben seni affedemiyorum, dönüp yoluma bakamıyorum. Korkuyorum, bu hislerin sonsuza kadar sürmesinden. Yangının ardında kalıp sürekli bir yere savrulan kül gibiyim. Sen benim titreyen ellerimin arasında tutmaya çalıştığım aptal umudum, ellerimin arasından kayıp gittin. Sen benim asla affetmeyeceğim ama asla kıyamadığım o kişi... Savaşım bitti; küçük bir neşter galip edecek beni, küçük bir tebessüm galip edecek seni. O küçük tebessüme mağlup olmaya hazırım, viraneyim. Hadi son bir kez gül; gül ve öldür beni.
🕯️🕯️🕯️🕯️
5 Aralık. 2011.
Kulübenin girişinde durduğumda yüzümde istemsiz bir tebessüm oluştu. Kalbim attı, beynim sitem etti. Elimde tuttuğum papatya buketine bakıp gülümsedim.
Papatyalar sevgiyi temsil eder, saflığı temsil eder.
Yanlış yapmıştım, o yanlış ömrümden on sekiz yıl ve tüm umutlarımı almıştı.
Umutlarım öldü sanıyordum, onu görene kadar.
Kalbimi hızlandı tekrar, gülümsedim.
Umutlar yeniden yeşerdi, güneş doğmuştu.
Kıyametten sonra güneş doğmuştu, sevginin sembolü papatyalar yeniden açmıştı.
Onsekiz yıldır bana nefes aldırmayan tüm acılar kalbimden söküldü sanki.
Benim sevgim her zaman papatyalar gibiydi. Saf ve temiz. Papatyalar parçalandı; Leyla'dan geriye gözyaşı kaldı.
Aktı gözyaşları, durmadı. Yanlış kişiyi sevmek Leyla'yı öldürdü.
Leyla kıyameti gördü; papatyalar soldu, parçalandı. Leyla yok oldu.
Leyla çok yanlış yaptı; en büyüğü görmeyi reddetmekti. Gerçekleri görmedi, o gerçekler zehirli bir urgan olup boynuna dolandı. Nefesini kesti; öldürmedi.
Ben Leyla;on yedi yaşında bir oğlum, on üç yaşında bir kızım var. Bu hayatta elimde olan bir çocuklarım var...
Bir de yıllar sonra bana deva olan mavi gözlü bir adam var...
Yıllarca görmeyi reddettiğim o adam, yıllar sonra yaramı saran o adam...
Kalbim atıyor, beynim çok yorgun. Yıllar sonra acı dışında bir şeyler hissediyorum.
Umudum yoktu ama iyileştiğimi hissediyorum. Zehirli sarmaşık boğmuyor beni, ben iyileşiyorum. Sevgi beni iyileştiriyor, Polat'ın sevgisi beni iyileştiriyor.
Artık canım acımıyor, ölmeyi istemiyorum, nefes almak azap gibi gelmiyor.
Yaşamak istiyorum, mutlu olmak istiyorum, bazı masalların mutlu biteceğine inanıyorum artık. Kötü bir kabustan uyanmış gibiyim, üstümdeki korkuyu atıp, güneşli güzel bir güne başlayacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞİN KUKLASI +18
Teen Fiction[Şiddet,kendine zarar verme gibi ögeler içermektedir!] Çocuktum ve yaşadığımız şeylerin kaderimiz olduğunu düşündüm. Büyüdüm ve anladım,bizim kader dediğimiz başkalarının tercihlerinin sonucuydu. İlahi adaleti bekledim. Sandım ki zamanla herkes yap...
