The Villafuerte Trio #1: Zeus Elliot Villafuerte

Kabanata 22

Kabanata 22

Help 

Our talk was interrupted by a lot of costumers. Dumami na ang tao sa loob ng restaurant ni Bridget. Nakatingin naman ako sa labas kung saan naroroon si Ate at ang kanyang anak hanggang sa tuluyan na silang lumisan.

I can't believe that I was there watching them and I couldn't move a little bit or step closer to them before introducing myself. Telling her that all the time I was alive. Kahit gusto kong gawin iyon ay hindi pa rin talaga p'wede dahil sa takot ko.

Kinagabihan ay sinamahan ko si Bridget na magsira ng kanyang restaurant. Rommel haven't return since the time he left. Naninibago nga ako dahil hindi namin siya kasama na magsira nitong resturant.

"We can talk later about a while ago, Amaya," Bridget said softly.

Isang tango ang tugon ko sa kanya bago niya tinungo ang kanyang sasakyan habang ako naman ay ang motor. Sinuot ko ang helmet at binuhay ang moto. Pinaharurot ni Bridget ang kanyang sasakyan habang ako naman ay nasa likuran niya.

I was concentrating on driving while we were on the road when I spotted a familiar face. Sa isang sikat na hotel iyon dito sa Los Dias looks like an event because of their stunning and sparkled gowns and shining tuxedos.

Mabuti na lang talaga at kulay pula ang traffic light kaya mas lalo akong nagtaggal sa lugar sa na iyon at minamanan sila ng mabuti. It was Elliot and Ate Mia, parang kakababa lang nila sa kotse na pinipicturan sila ng lahat. Sunod kong nakita si Ate Ava, kita ko ang pag iwas niya kay Ate Mia at sunod na pumasok sa loob ng hotel, hindi nagpapicture ano-ano man lang.

Ate Mia was smiling in front of everyone, she was holding Elliot's chest as the man was holding her waist. Mariin akong nakatitig doon hanggang sa hindi ko inaasahang pagdapo ng tingin ni Elliot sa gawi ko. I am wearing a helmet, hindi rin ako makikilala sa suot ko dahil masyado iyong simple keysa sa pananamit ko dati.

I am not quite sure If ako ba ang tinitignan niya dahil maraming tao ang naroroon at mukang impossible rin. Umiwas ako nang tingin dahil sa sunod sunod na busina, hindi ko namalayan na kulay berde na ang traffic light. Muli kong pinaharurot ang sasakyan hanggang sa marating kami ng bahay ni Bridget.

Pagkababa ay nakatingin siya sa akin. It wasn't her usual look, para bang hinihintay niya akong magsabi ng totoo sa kanya. Before I create any sounds, lumabas si Rommel mula sa loob ng bahay.

"Nandito ka na? Bakit hindi ka man lang nagsabi sa akin—" Bridget's words was cut off when we saw a girl approaching behind Rommel.

My eyes squinted. Habang papalapit nang papalapit ang babae ay mas lalo kong naaninag ang mukha niya. Hindi ko mapigilang mapasinghap nang tuluyan kong nakita kung sino iyon. Kaagad akong umiwas ng tingin at binasa ang pang ibabang labi ko.

My heart was pounding so fast that I could almost hear it. My whole body was numbing though I could feel the hard pang on my chest that I could almost feel the pain. Parang gusto ko tuloy sumampa ulit sa motor at patakbuhin iyon papaalis dito.

I couldn't believe it! Why Clyne is here?!

Paano siya nakapunta rito?

Magkakilala ba sila ni Rommel?

"Who are you?" Bridget blurted.

Clyne wasn't affected by our reaction when my eyes laid on her again. I saw some tattoos on her arm, she was still that skinny like before but cooler now because of her tattoos. Her long hair is tied, and she is wearing a black long-sleeved crop top, and leather pants paired with black booths.