Hoşgeldinizzz.
Bölüm şarkısını buraya bırakayım diyorum.
Bu şarkı bizimkileri anlatıyor resmen.
Yeni bölüm 10 oy gelirse gelecek...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalarrr💛
♡
Barış ve Gizem'e haber verip evden ayrıldık. Arabaya bindiğimizde kemerimi takmak için sağıma döndüm fakat kemeri çekmeme rağmen gelmiyordu, sanırım sıkışmıştı. "Yardıma gerek var mı?"
"Evet, çok iyi olur." Geriye çekildiğimde Kerem kolunu emniyet kemerine doğru uzattı fakat o da çıkaramamıştı. "Sıkışmış." Bana doğru biraz daha yaklaştığında yüzlerimiz çok yakında.
Çok ama çok klişe bir durum yaşıyorduk şuan ama bu gram umurumda değildi. Ben Kerem'in yüzünü incelerken bir anda bakışlarını bana çevirdi, bende utancımdan gözlerimi cama diktim. Emniyet kemeri yerinden çıkınca Kerem, kemerimi takıp benden uzaklaştı.
Aslında biraz daha öyle durabilirdi...
Ne diyorum ben!
Arabayı çalıştıktan sonra yola koyulduk. Kerem ilk önce bankadaki işlerini halletti bende onu arabada bekledim.
"Evet, nereye gidelim?" Bunu hiç düşünmemiştim. Bir kaç dakika düşünmek için bekledim.
"Eğer vaktin varsa lunaparka gidebiliriz. Pamuk şeker de alırız sonra da patates kızartması gömeriz. Tabi istersen." Heyecanlı bekleyişim çok sürmedi.
"Olur gidelim. Bana da değişiklik olur." Sevinçle elimi çırptım. Kerem bu çocuksu hareketime güldü.
Çok büyük bir lunaparkın önünde durunca Kerem'i beklemeden arabadan indim. Burası resmen bir harikaydı, en son ne zaman lunaparka gittiğimi bile hatırlamıyordum bu yüzden şuan burası bana cennet gibi gelmişti.
"Şuna bak Kerem, kesinlikle ona binmeliyiz." Elimle gösterdiğim yere baktı.
"Hızlı tren? Sonra korkup, inmek için ağlamak yok ama." Meydan okurcasına tek kaşımı kaldırdım. Sanırım tek yeteneğim buydu.
"Benim adım İzel Korkmaz. Ben hiçbir şeyden korkmam. Asıl sen oyunbozanlık yapıp ağlama çakma Potter."
"Peki gidelim de görelim, kim korkuyor kim korkmuyor."
Elini belime katıp lunaparkın girişine doğru ilerletti.
Bu hareketi içimde bir şeylerin uçuşmasına neden olmuştu.
Biletlerimizi alıp direkt olarak hızlı trenin olduğu yere geldik. Az önce biraz kendimden emin bir şekilde konuşmuştum ama şimdi yakınına gelince ufacıcık korkmuştum.
YOU ARE READING
417 || Kerem Aktürkoğlu
ChickLit"Bana neden benden nefret ediyormuş gibi bakıyorsun?" Akmak için bekleyen göz yaşlarımdan biri sağ gözümden firar etti. "Ben senden nefret etmiyorum, ben sana deli gibi aşığım ama sen bunu göremeyecek kadar körsün." Bir damla daha aktı. "O kızın yan...
