Paper Promises

Chapter 9.2 - Moon

Warning: this chapter contains sexual scenes. These scenes are intended for plot progression and to enhance character development.

Hindi na kami natuloy ni Andrew sa Italian restaurant. Tahimik lang kami pareho sa sasakyan. Nakatulala lang ako habang paulit-ulit na nag re-replay sa utak ko ang ginawa ni Bianca. Hindi dapat ako nagtiwala sa kaniya, hindi dapat ako pumayag. Kasalanan ko, walang kasalanan si Andrew.

Binuksan ni Andrew ang ref para initin ang ulam na niluto ko kahapon, pero dumiretso na agad ako sa kwarto niya. Hindi Friday, pero gusto kong matulog na naaamoy siya, gusto kong ma-comfort ako ng idea na akin si Andrew... na walang ibang puwedeng mag may-ari sa kaniya—ako lang. Kahit pa parang hindi totoo yon dahil kay Bianca.

"Aliyah... it's Thursday," awat ni Andrew sa akin. Hinawakan niya ang braso ko para pigilan akong pumasok sa kuwarto niya.

I removed his hands. "I don't care! I'm too tired to care!" singhal ko. Nagpatuloy pa rin sa gusto ko.

I changed into my night slip dress and curled up on his bed. Naaamoy ko si Andrew sa unan niya. My heart suddenly felt lighter. Kung amoy niya pa lang, ganito na ang nagagawa sa akin, paano pa kaya kung siya na mismo ang makatabi ko sa kamang 'to? I smiled a bit. I'm right, sleeping here will comfort me. Pinatay ko na ang ilaw at marahang ipinikit ang mga mata ko.

Hindi pa lumalalim ang tulog ko nang maramdaman ko na may mga bisig na yumayapos sa may tiyan ko. Baka nanaginip lang ako? Pero ramdam ko ang init ng balat niya. Inangat ko nang kaunti ang braso niya at hinarap ko siya.

Hinawakan ko ang pisngi niya, mainit ang pisngi niya. Hindi ako nanaginip. Magkatabi kami ni Andrew sa kama niya at nakatitig siya sa akin.

"Did I wake you up?"

"Yes," I softly answered.

"Tell me... are you in pain?" I chuckled bitterly. Ayon din ang tinanong niya sa akin that night. Iba lang ang sitwasyon ngayon, dahil hindi pa kami mag-asawa noon.

"Yes," sagot ko habang nakatitig lang sa kaniya.

"What can I do for you Aliyah... to ease the pain?"

"Kiss me."

And the next thing I knew, unti-unting lumapit ang mukha niya sa akin at dahan-dahan niyang hinalikan ang labi ko. Nagbabadyang bumagsak ang mga luha ko, dahil naaalala ko na kanina lang, ang labi ni Bianca ang nakalapat sa mga labing hinahalikan ko ngayon. But, Andrew's kiss was different, he was so gentle. Ramdam ko ang lambot ng labi niya at ang bawat marahang pagdampi nito sa aking mga labi ko. Mabagal na pagdampi, na parang bang sinasamsam niya ang bawat paghinga naming dalawa.

Kumalas siya sa halik na pinagsasaluhan namin, dahilan para imulat ko ang aking mga mata. Tinitigan niya ang mga mata ko.

"I-I may not be able to stop myself, Aliyah," nauutal niyang sabi.

"Natatakot ka pa rin ba?" tanong ko.

"No. Hindi na, mas takot akong mawala ka."

"No. Hindi na, dahil mas takot akong mawala ka." Napasinghap ako sa naging sagot niya. Bigla akong kinabahan, pero huli na, naglakbay na sa leeg ko ang mga labi ni Andrew. Mahigpit na magkahawak ang mga kamay namin.

His kiss really did ease my pain. I can feel his moist lips on my neck as his grip on my hands tightened. Parang hindi ako makahinga sa ginagawa niya... puro halingling lang ang nagawa ko.

Natigilan kami pareho nang may narinig kaming malakas na katok sa main door.

"Shit!" we both exclaimed.