FORMULA MAİDEN- TUTKU 1. FASIL

İKİNCİ MEKTUP

Nisan 20.., Bakü

Sana daha erken mektup yazarım sanıyordum. İlk mektubun ardından ikinci bir mektup yazmak daha kolay olur sansam da yapamadım. Lakin bugün ilk mektubuma cevabınız geldi. Annem senin yerine bana mektup yazmış. Sana her yazdığı kelimeyi sorarak yazdığı mektubu senden gelmiş gibi almak ve okumak uzun zaman sonra ilk kez iyi hissettirdi. Melbourne'de gördüğüm ve sarıldığım o koaladan sonra ikinci kez bir an için ışık parladı, renkler geri gelmiş gibi etrafımda olanlar ilgimi çekti. Ama bir an geçtikten sonra yeniden aynı karanlığın içine çekildim.

Monako'da geçen birbirinin aynı olan sayısız günden sonra dün Bakü'ye geldim. Her ne kadar Nadal Monako'da şampiyon olmuş olsa da bu bana yeterince güç vermedi. Turnuvanın tüm maçlarını izlemek, her akşam bir partide olmak ve eski tanıdıklarla zaman geçirmek uzun arayı doldurmuşsa bile aradığımı bulamamak dikkatimi dağıtıyor. Hemen aradığımı bulacağımı ya da senden güzel haber geleceğini kimse söylememiş olsa da ben bu şekilde olmasını, her şeyin bir sihirli değnek değmişçesine değişmesini ummaya devam ediyorum. Yani yine aptal olmaktan kurtulamıyorum. Masallara inanan çocuklardan biri olarak masallar dünyasının bizim dünyamızla aynı yer olmadığını kabullenemiyorum.

Vera ile sana mektup yazdığım günden sonra sık sık karşılaştım. Hatta zaman geçirdiğimi de söylesem iyi olacak. Çünkü annem o mektubu sana okuduğu günün akşamında telefonda bana adını hatırlamadığım için Vera'nın adını hatırlatmak istedi. Bilmediği şey ise mektubun ona ulaşmasından iki gün önce benim onlara yemeğe gitmemdi. Annem de artık onun adını bildiğimi biliyor ve sana da söylemiş olabilir. Lakin ben de sana söylemek istedim. Sonuçta annem sana mektupları okuyor diye aramızdaki tüm iletişimi sağlamayacağı gibi onunla her konuştuğumu da benim gibi sana anlatamaz.

Geçen haftaları kısaca sana anlatmam gerekirse görünen ile gerçekte olan birbirinden çok farklıydı. Etrafımda olan insanların benim eğlendiğimi düşündüğüne eminim. Uzun yıllar sonunda yeniden yaşamaya karar verdiğimi gördüğüne mutlu olanların sözlerini dinledim ve bana göstermeye çalıştıkları mutluluklarını izledim. Onlara göre gerçekten iyi görünüyordum. Aradan yıllar geçtiği halde hâlâ bıraktıkları gibiymişim, yirmi sekiz gibi görünmüyormuşum. Bunu tam da doğum günümde söylemelerinden herkese söylenen ortak bir yalan olduğunu düşündüm. Sonuçta kimse yaşlanmayı istemez. Ama ben seninle beraber yeni doğum günleri kutlayıp yaşlanmak istiyorum. En çok ve sadece senin yaşlandığını görmekten başka bir dilek dileyemiyorum.

Yıllar geçiyor. Sen de Schumacher de uyuyorsunuz. Halbuki ona benzeyen bendim ve her sabah uyunmayı reddeden de benden başkası olmazdı. Onun direğe çarpması ile benim duvara girmem arasında bağlantı kurup babam benim Formula 1 pilotu olmamla ilgili şakalar yapıp seni kızdırırdı. İki tekeri seçmemen için elinden geleni yapardı. Bazen oyunlardaki centilmen olmayan hareketlerimden sonra Schumacher'in pistin ortasına park etmesi örneğini göstererek belalı olduğuma yeminler ederdin. Ve bir gün onun gibi bir garajı basacağımdan kendine olan güveninden daha emindin. Ama günün ve her şeyin sonunda ona benzeyen sen oldun. Annem artık pek uyumayan benim yerime senin uyanmanı bekliyor. Babam yarışmak için nasıl bir araç seçtiğini de sevmek için kimi uygun gördüğünü de umursamıyor. Senin nefes almandan ya da yeniden yeşil gözlerini açıp bize bakmandan başka bir şeyi hayal eden kimse yok. Buna rağmen sen hiç olmadığı kadar bana benzeyip inat ettiğin gibi nazlanıyorsun. Bizimle geçirebileceğin zamanı azalttığını umursamadan sadece uyuyorsun. Yüzyıl uyuyanın sadece prensesler olduğu gerçeğini kabul etmeyip bir prens olarak görevinden kaçıyorsun. Utanmalısın.

Dediğim gibi Bakü'deyim ve bu mektubu sana bir kütüphanede yazıyorum. Burayı Google'a 'kütüphane' yazarak buldum. Presidential Library olarak geçiyor ama sanırım birkaç tane daha adı var. Ben bu şekilde bulduğum için zihnime bu şekilde kodladım. Başka bir isimle buradan bahsederlerse yeni bir yer zannedebilirim.