Ξεχασμένες Αναμνήσεις

Μέρος (Ι): Όλα όσα είχα ξεχάσει (50 μέρες πριν)

50 μέρες πριν…

Επιθυμίες. Πάθη. Εσύ τι επιθυμείς όσο τίποτα; Για τι θα σκότωνες; Για τι θα πάγωνες το χρόνο; Πάθη. Ποιο πάθος νικάει όλα τα υπόλοιπα; Κι αν κάτι σε εμποδίζει από το να ζήσεις τα πάθη και τις επιθυμίες σου; Τι θα έκανες αν τα πρέπει, νικούσαν το συναίσθημα; Πώς θα ενεργούσες; Πώς θα έπραττες από εδώ και στο εξής; Συναισθήματα. Πρέπει. Βέβαια στην περίπτωση μας, τι θεωρείται πρέπον; Να αφεθείς μπρος στα συναισθήματα που σου καίνε τα σωθικά, ή να τα αφήσεις να βουλιάξουν στον πάτο της θαλάσσης, σαν να μην συνέβη τίποτα και ποτέ; Άφεση. Εσύ αν είχες την ευκαιρία, τι από αυτά θα διάλεγες; Το μυαλό ή την καρδιά; Το συναίσθημα ή την λογική; Κι αν η λογική, έχει υποχωρήσει από την στιγμή που με αγκάλιασε και τα δυο του χέρια ακούμπησαν τα δικά μου; Τι προοπτικές θα είχε ένας τέτοιος θυελλώδης έρωτας; Έρωτας. Τι είναι στ’ αλήθεια ο έρωτας; Είναι όντως τόσο υπέροχο συναίσθημα, όσο τον περιγράφουν τα δεκάδες βιβλία, ή κρύβει μέσα του και έναν τόνο θλίψης, πόνου και σκοταδιού; Και αν οι καλές μέρες εξελιχθούν σε γκρίζες, γεμάτες με σύννεφα; Ποιος μπορεί να ξέρει την κατάληξη; Ποιος μπορεί να προβλέψει το τέλος, άμα δεν περάσει πρώτα από την αφετηρία; Αρχή. Τέλος. Τελικά τι είναι δυσκολότερο σε μία σχέση; Η αρχή της ή το τέλος της; Τι πονάει περισσότερο στο τέλος; Αναμνήσεις. Έρωτας. Τι μπορεί να περιλαμβάνει ο έρωτας; Πώς είναι να ερωτεύεσαι, άραγε; Πώς είναι να κοιτάς τον άλλον στα μάτια; Τι χρώμα άραγε να έχουν τα μάτια εκείνου του ανθρώπου, με τον οποίο θα ήθελες να πλαγιάζεις τώρα; Για ποιον άνθρωπο λιώνεις σαν το κερί; Για ποιον χάνεις την ανάσα σου και ποιος ταράζει τα νερά, στα οποία μέχρι πρότινος έπλεες; Ποιος σου φέρνει την άνοιξη και με ποιον περνάς ολόκληρο τον χειμώνα; Για ποιον καίγεσαι και για ποιον θα έκανες το χειμώνα, καλοκαίρι; Για ποιον θα κατέβαζες τ’ αστέρια; Ματιές. Επιθυμία. Κι αν το να σε κοιτώ, μου γεννάει την ανάγκη να σε πλησιάσω, θα δίσταζες; Θα με άφηνες να σε αγγίξω; Θα με άφηνες να κολλήσω την ανάσα μου πάνω στα χείλη σου, για να μείνει για πάντα χαραγμένη εκεί; Έρωτας. Κι αν σου έλεγα πως χάνω την ανάσα μου κάθε φορά που σε βλέπω; Τι θα έλεγες, άραγε; Θα με άφηνες να βρω την ανάσα μου κοντά σου; Θα μου δάνειζες μια στιγμή από τον παράδεισο; Κι αν το να σε φιλάω, οδεύει προς την κόλαση, γιατί νιώθω πως γεύομαι τον παράδεισο; Γιατί καίγομαι στον πυρετό των χειλιών σου; Γιατί περιμένω να γείρεις το κεφάλι σου και γιατί ζαλίζομαι, σαν η ματιά σου με γδύνει με τα μάτια;