Mafya mısın sen?

2.8

Teyzem atıldı bu sefer. "Eğer buraya temelli yerleşirsem, şöyle şehrin merkezinde güzel bir ev tutacağım ve senide asla bu evde yalnız bırakmayacağım."

Yıldız heyecanla yerinden atıldı. "Allah'ım umarım buraya temelli yerleşiriz ve Aden'de bizimle gelir!" ellerini açıp dua etmesiyle güldüm. 

"Olmayacak duaya amin denmez."

Bana ters bakış atmakla yetindi. "Hıh., gör bak oluyor mu olmuyor mu?"

"Kızlar sakin, önce şu belge işi çözülsün sonra bunun kavgasını yaparız."

"Ama anne haklı değil miyim ya? ne var bi kerede Aden bizim için şu iğrenç evi terketse? Buraya geldiğimden beri söylüyorum ama Aden bi kerede beni dinleme zahmetine girmiyor. "

Teyzem konuşmadı sadece Yıldız'a susması için işaret verdi. "Ne var anne ya? Haklıyım işte. Aden için bir çok şey yaptık ama Aden bizim için küçük bir şey yapmayı bile göze almıyor. "

Küçük bir şeyin bende değeri büyüktü ama bunu tartışmayacaktım. Madem buradan taşınmamı istiyordular, taşınıcaktım. Daha fazla bu sözleri kulak ardı etmeyecektim. Her ne kadar benim için zor olsada en azından çevremdeki insanlar için yapıcaktım.

Uzun bir sessizlikle yolumuz sonlandı. Eve girdiğimiz an kendimizi birer koltuklara attık. 

"Bu gün bol bol yorulacağız şimdiden dinlenme kotamızı dolduralım o zaman."

Yıldız'ın dediği gibi bir günümüz öyle bir geçmişti ki, ilk defa kendimi bu kadar yorgun hissediyordum.

Teyzemle hem hasret gidermiş hem de heryeri karış karış gezmiştik. O kadar fazla şey yapmıştık ki artık yorgunluktan bayılacak evrene gelmiştim.

Üçümüzde büyük bir yatakta sarılarak uyuduk.

~ 1 hafta sonra

Bir hafta su gibi akıp gitmişti. Bu günler içerisinde bir sürü aktiviteler yapmıştık, ve hepsi birbirinden eğlenceli geçmişti. 

İlk defa bu kadar güzel bir hafta geçiriyordum.

Şimdi de salonda oturmuş pür dikkat teyzeme bakıyorduk.

Teyzem elinde tuttuğu belgelerle yazılanları okuyordu

Yıldız'la aynı anda nefesimizi tuttuk. Çünki bu belge teyzemin buraya temelli yerleşip yerleşmeyeceğini belirliyordu.

Ve o anda Teyzem yerinden atıldı. "BELGEYİ İMZALAMIŞ, BOŞANDIK!"

Aynı anda heyecan çığlıkları attık. "YES BE!"

"Allah'ım çok şükür yarabbim." Yıldız şükürlerini iletirken bende neşeyle teyzeme sarıldım. 

"Çok mutlu oldum adına canım teyzem!"

Bana sımsıkı sarıldı. "Bende çok mutluyum vallahi. Sonunda kurtuldum o deliden."

Deli diye bahsettiği eski kocasıydı. Birbirleriyle son zamanlar asla anlaşamıyordular, ve buda ilişkilerine büyük bir zarar veriyordu. Aynı şekilde Yıldız'ada. Kim ister annesi ve babası her gün kavga etsin? 

Maalesef bazı ebeveynler bunu anlamayacak kadar olgunlaşmamıştı. Çünki normal bir insan anlaşamadığı bir insanla boşanırdı ve çocuklarıda daha fazla bu kavgaya şahit olmazdı. Ama bazılarıysa bunun yerine her gün kavganın şiddetini biraz daha artırırdı. İşte en kötü olanda buydu.