go ahead and cry little girl,
nobody does it like you do,
I know how much it matters to you,
I know that you got daddy issues.
and if you were my little girl,
I'd do whatever I could do.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
0.7'
^
"Aya,bunu yapamazsın."
karşımda duran ve onaylamayan bakışlarıyla beni seyreden Uraume'ye baktım,ne kadar da hızlıydı.. henüz az evvel arkamda kalıyordu ancak ben yemek odasına doğru adımladığımda ansızın karşımdaydı. ince kaşlarım yukarıya doğru kıvrılırken onun beni asla durduramayacağını biliyordum. "Uraume,duyduğum o ses neydi?"
"odana dön."
"babamın yanında kim olduğunu söyle." derin bir nefes aldı,aslında onunla kötü konuşmak ya da onu kırmak istemiyordum çünkü Uraume'yi çok severdim. o benim yakın bir arkadaşım sayılırdı ancak şu anda gerçek anlamda meraklıydım ve neden bu kadar kıskançlık duygunu hissediyordum bilmiyordum. "bayan Yorozu,şu anda toplantıdalar ve bunu bölmene müsaade edemem."
"pabucumun toplantısı!"
Uraume'yi es geçerek yemek odasının büyük ve koyu renklerle donatılmış kapısını parmaklarımla kavradım ve içeriye pekte yumuşak olmayan adımlar attım. Sukuna ve bayan Yorozu yemek masasında karşı karşıya oturuyorlardı,bakışları bana doğru dönerken çatılan kaşlarımla onları seyrediyordum. neden bu kadın Sukuna'nın sarayındaydı? neden onlar beraber yemek yiyorlardı ve sözde bir toplantı yapıyorlardı? bu kadın da kim oluyordu?
"Aya?" Sukuna soğuk ses tonuyla bana doğru seslendi,Yorozu denen kadın ise yalnızca hoşnutsuz bakışlarla beni seyrediyordu. ona aldırmadım ve yaptığımın yanlış ve hadsiz bir davranış olduğunu bilmeme karşın alçak bir ses tonuyla konuştum. "ben.. merhaba demek istedim."
Sukuna oturduğu deri sandalyeden doğruldu,bakışlarında oluşan kızgınlığı okuyabiliyordum. bana doğru sert adımlar atarken yalnızca odaklanmış bir halde gözlerime bakıyordu. "içeriye ben sana müsaade buyurmadan girmeye nasıl cesaret edersin?"
pekala,bu sözler beni korkutsa da geri adım atmamaya kararlıydım. neden bu kadar pervasız ve bu kadar kıskanç davrandığımı bilmiyordum ama.. sadece sanki şu anda davranışlarımı ben kontrol edemiyordum. kıskançlık denen duygu beni kasıp kavuruyordu.
"beni bağışlayın Sukuna-sama,ben sadece-"
"ah,adını duydum. şu senin manevi kızın olduğu söylenen köylü kızı bu mu? merhaba,tanıştığımıza memnun oldum."
köylü kızı mı? bu ne kadar da aşağılayıcı bir üsluptu böyle,dudaklarına yayılan ve midemi bulandıran o tebessümden bahsetme gereği bile duymuyorum. "Aya,dışarı çık."
