Yattığımız Yataklar, Battığımız Bataklar / Aslaz

8. Açtım Kapılarımı, Tesadüfler

Bir kesim öğrenciler de, Asi'nin nasıl da Alaz gibi dengesiz ve Kazanova bir adamı yola getirdiğini, maçın hemen bitiminde koşarak kızı kucaklayıp yanına aldığını ve en büyük zaferlerininden birini ilk olarak onunla kutlamak ve paylaşma arzusuna çok şaşırıyor ve romantik buluyordu. Yıllardır tanıdıkları o umursamaz ve şımarık Alaz'dan beklenmeyen, çok farklı bir davranış şekliydi.

Alaz'ın cevap vermesine fırsat olmadan, masadaki başka bir kız arkadaşları sevimsiz ve memnun olmayan bir tonda konuştu. "Amma büyüttüler olayı da, sanki sen iki gün sonra kızı unutmayacakmışsın gibi bir de "Alaz yola geldi", "Adam oldu, deccal" falan yazmışlar. Ne alaka yani."

Az önceki heyecanlı ve mutlu modu, kızın bu gereksiz yorumu karşısında ciddileşmişti ve hafifçe kaşlarını kaldırdı. "Aslında o mükemmel manzaraya yapılmış yorumları ben de yetersiz buldum haklısın. Kendi adıma "Bir devrin kapanışı", "Nasıl geliştim ve değiştim." temalı yorumları daha çok beğendim. Beni benden iyi yorumlayıp, alıntılayan arkadaşlarımın olması ne hoş. Unutma konusuna gelince de..." dedi gözleri bir yandan etrafı bir şey arar gibi tarıyordu "...sabahın şu saatinde burada olmamın tek sebebi, hiçbir saniyesini unutmayıp, onu görmek için gelmiş olmam."

Sonra gözü her zaman ki gibi kendi samanyolunun tam ortasında olan o minik kara gezegenini yakaladı. Asi kafeden içeri girmişti.

Genelde salaş bıraktığı, bukleli kıvırcık saçlarını tepesinden toplamıştı, üzerine vücut hatlarını belli eden dar, uzun kollu bir bluz giymişti. Topladığı saçları, boynunun ince, uzun zarafetini daha çok meydana çıkarmıştı. Kıvrımlı ince beline geçirdiği yüksek bel pantolonu sıkı bir şekilde onu sarıyordu. Alaz'ın yüzünde gülücükler açtırıp, kalbini ısıtmaya yetecek bir görüntüydü.

"Sen nasıl bir güzelliksin, nerden düştün hayatımın ortasına.." diye fısıltı halinde ve etrafındakilerin duyamayacağı düzeyde mırıldanıyordu. Yanındakilere açıklama yapmaya tenezzül etmeden, mıknatıs gibi çekilir vaziyette Asi'nin yanına doğru gidiyordu.

Aralarındaki mesafeyi kapatırken Taner'in Asi ile konuşmaya, bir şeyleri açıklamaya çalıştığını fark etti.

"Yine de bana gerçeği söyleyebilirdin, nasıl bu kadar bencil olabildin." diyordu genç kız Taner'e.

Alaz'ın yüzü gördüğü bu manzarayla ekşimişti, ama ders vermek onun uzmanlık alanıydı. Bu yüzden son derece rahat bir şekilde sol kolunu genç kızın omzundan geçirdi ve onu kendine doğru çekti, biraz önce uzaktan izlediği o zarif boyuna o kadar yakındı ki, öpmemek için kendini zor tutuyordu. Tamamen erkeksi güdülerle geçilmemesi gereken alanını Taner'e belli ediyor, adama gözdağı veriyordu.

"Günaydınn, valla içim açıldı seni böyle görünce güzelim." diye yanlarındaki adamı hiç umursamaz bir vaziyette kızın kulağına doğru konuşuyordu.

Asi, pek beklemediği bu yakın temas ile sarsıldı, demek ki Alaz adımlarında ciddiydi ve geri durmuyor, korkmuyordu. Birkaç gün önce çok özel bir anı paylaştığı adam şimdi karşısında ve kendisine temas etmeden duramıyordu. Şaşıran ve tebessüm eden gözlerle ona baktı. Bulundukları konumu bozmadı.

"Günaydın, nasıl oldun, daha iyi misin?" dedi hafifçe gülümsüyordu ve sesinde gerçekten o şiddetli maçtan sonra nasıl olduğunu sorgulayan bir merak vardı.

Biri tarafından önemsenmek ve değer görmek hayatının çoğu anında pek hissedemediği duygulardı, şimdi bu ilgili ve alaka, bir de Asi'den gelince yüzünde huzurlu bir gülümseme oldu. Aynı zamanda kızın yüzüne gelen bir tutam saçı hafifçe kulağının arkasına yerleştirmeye çalışıyordu.

"Aslında pekiyi değildim, şu ana biraz daha iyiyim. Gün içinde seninle beraber olma durumuma göre değişeceğine eminim." dedi şımarık bir çocuk edasında ve ağrıları varmış gibi davranıyordu. Konuşmalarındaki masumiyetin aksine kızın saçları ile oynamaya devam ediyor, onu etkileyici hareketler yapıyordu. Kulağının arkasına saçını yerleştirdikten sonra, iki uzun ince parmağının tersi ile boynundan omzuna kadar yavaşça okşadı, hafifçe kendi dudağını ısırıyordu. İçindeki öpme isteğini bastırmaya çalışıyordu.