ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

ကျင်းစစ်က မျက်လွှာချလိုက်မိပြီး သူ့နှလုံးခုန်သံကမူ မြန်ဆန်လွန်းနေကာ သူတစ်ခုခု ပြောတော့မည့် အချိန်တွင် ကျိုးချောင်ကတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လာ၏။

"အစ်ကိုစစ် အာ... အစ်ကိုက ဖုန်းပြောနေတာပဲ ဆောရီးပါ"

ကျိုးချောင်က တောင်းပန်သည့် ခြေဟန်လက်ဟန် ပြလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်သည်။

"ကျိုးချောင်ပြန်လာပြီလား"

ယင်းကျောင်းမှာ သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ပြောစရာများရှိနေသေးပေမဲ့ ထိန်းကာ အားတင်းကာပြောလိုက်ရသည်။

" အိပ်တော့ မနက်ကျရင် ကောင်းကောင်းလုပ်ခဲ့ ကိုယ်မင်းပြန်လာမှာကို စောင့်နေမယ်"

"ကောင်သောညပါ"

ထိုညတွင် ကျင်းစစ် ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်ခဲ့ရသည်။

နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင် သူထကာ စာမေးပွဲခန်းသို့ အားအင်အပြည့်ဖြင့် ဝင်သွားလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် ပထမဆုံးစာလုပ်ချိန် ပြီးဆုံးသွားပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ယင်းကျောင်းသည် တန်းခွဲ 11 သို့ တန်းသွားလိုက်ကာ ချောင်အန်းယန်ကို ခေါ်ထုတ်လာပြီး ရင်နှီးနေသော ရိုက်ချက်ဖြင့် ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။

ထို့သို့ဖြင့် လေးနာရီခွဲအကြာ စာမေးပွဲဖြေအပြီးတွင် ကျင်းစစ်၏ အတွေးများက ကြည်လင်နေကာ သူ့စိတ်မှာ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေလေသည်။ သူကယခု ခေါင်းပင် မကိုက်ဘဲ ဖြေလွှာကို ပြီးစီးခဲ့၏။

ပထမအကြိမ် စာမေးပွဲအပြီးတွင် ရာနှင့်ချီသော ကျောင်းသားများသည် စာမေးပွဲခန်းမှနေ တချိန်တည်း တူတူထွက်ခွာသွားကြသည်။ ကျင်းစစ်က လူကြားထဲမှ တိုးထွက်ရန် အချိန်ယူလိုက်ပြီးနောက် မနက်က သူတို့ကို ခေါ်လာသော ဘတ်စ်ကား နံပါတ် 16 သို့တက်လိုက်၏။

သူ့စာမေးပွဲခန်းက ဝေးလွန်းကြောင့် သူက နောက်ဆုံးရောက်တဲ့သူပင်။ သူကားထဲသို့ရောက်ချိန်တွင် ကျိုးချောင်နှင့် ကျန်းချုံးတို့က နေရာပင် ယူပြီးထားပြီးဖြစ်သည်။