Ekim Naz/Gerçek ailem(TAMAMLANDI)

Bölüm-35

O sırada ayağıma terlik yediğim için korku dolu nidalar koptu ağzımdan.

Guya başka yerinle konuşuyorsun.

Homomomo.

Hehehehe.

"Anne neden vuruyorsun ya?!"dedim sitemle.

"Neden bana anlatmıyorsun,Ekim?!Ben senin anan değilmiyim?!"dedi sinirle.

Haydaa.

"Abimler dedi!Deme dediler,üzülürler,telaş yaparlar dediler!Ben yoksa telefon elimde sizi aramak için hazırlanıyordum!"dedim suçsuz olmak için.

Hızla abimlere döndüm."Eğer barışmak istiyorsanız kabul edin!"diye tısladım.

Hepsi ağzını açacaktı ki,söylediklerimle geri kapattılar.

Hehehehe.

Annem yüzlerine baktı itiraz etmeleri için ama etmediklerinde annem terliğinin diğerini de onlara atmıştı.

Oha,Yağız abimin kafasına gelmişti!

"Ana."dedim gülerek.

Annem bana baktığında hızla babamın yanına gittim.

"Bu karın beni öldürmeye çalışıyor baba."annemi işaret ederek babama şikayet ettim.

Her kes gülmeye başladığında yine beni kimse ciddiye almadığı için göz devirdim.

Bu ne aq!

Kimse beni ciddiye almıyor!

"Gülün siz,gülün.Ben de güleceğim birazdan."dedim abimlere bakarak.

"Seninde bizi babama şikayet etmen bittiyse,hadi güle-güle."dedim Timura bakarak.

Aslında cümlemin sonunda küfür edecektik ama annemler buradaydı.

"Benim de derslerim var.Malum avukat olmak için çalışmak gerek."dedim ve annemlerin yanağını öperek yukarıya çıkmaya başladım.

Pasaklıyı özlemiştim.

Aniden aklıma gelmesiyle gözlerim dolmaya başladı.

"Off,gerizekalılar.Bir insan neden kedinin ona zarar vereceğini düşünür ki?!"diye isyan ettim.

****

"Anne,bana patates kızartması da ver,lütfen!"dedim yalvararak.

"Ekim,patlayacaksın!Sabahtan beri ne kadar yedin.Yeter bu kadar yediğin."dedi annem patates kızartmasını benden uzaklaştırarak.

Oflayaeak arkama yaslandım.

Şimdi fazla yediysem ne olmuştu.

Eskiden akşam yemeği bile vermezlerdi bana.

Şimdi istediğim gibi yemek yemek istiyorsam neden karışıyorlardı yine.

Abimlere döndüm bu sefer.

Onlarsa bana değil tabaklarına bakıyordu.

Seslice oflayınca Yağız abim bana bakmıştı.

"Annem haklı Ekim.Bu gün çok yedin.Miden rahatsızlanır sonra bak."dedi ve yemeğine devam etti.

Söyledikleri ile kaşlarım çatılmıştı.

Babama baktığımda kafasını sallamıştı.

"Anan haklı güzel kızım.Ama biraz zaman geçsin ben odana getiririm."fısıldayarak göz kırptı.

Ben şimdi yemek istiyordum.

Sinirle ayağa kalktım.

"Ne yaparsanız yapın!Sizin onlardan ne farkınız kaldı ki?!Neden benim yemeğime karışıyorsunuz?!Bir kere benim istediğim olursa ne olur?!"dedim ve ağlayarak odama gitmeye başladım.

Ani bir sinir boşalmasıyla annemlere bağırmıştım.

Odamın kapısını sertçe açarak kilitledim.

Yatağıma oturarak ağlamaya başladım.

Süveyda Gül bende nasıl bir tramva bırakmıştısa annemlere patlamıştım.

Küsmüşlermidir ki?

Geçen gün Süveyda Gül beni aramıştı.Yine saçma-salak cümlelerini sıralayarak beni çileden çıkarmıştı.

Gerçekten yorulmuştum.

Daha fazla dayanamayarak hıçkıra-hıçkıra ağladım.

Kapım açılmaya zorlanıyordu ama açılmıyordu.

Emre abimi istiyordum!

"A-abi mi istiyorum.."dedim çaresizce.

Daha fazla ağlamaya başladım.Durduramıyordum kendimi.

Kahretsin,eğer biraz daha sakinleşmessem krizim tura bilirdi.

"Ekim,tamam abini arayacağız!Sakin ol!Abi,ne oluyor içeride?!"galiba Yaman abimdi.

Nefes alamıyordum.

Derin-derin nefes alıyordum ama geçmiş yıllar gözümün önüne geliyordu.

Babam sandığım insanın her kesin içinde bana tokat attığı gün.

Annemin beni bir kıyafetmişim gibi tatile giderek evde unuttuğu gün.

Ne kadarda komik değil mi?

Anıların hepsi daha çok zihnime dolarak ağlamaya başladım.

Yataktan ayğa kalkarak cama doğru gittim.

Bulanık görüyordum etrafı.

Ama bahçede bir araba gördüm.Camı açmaya çalıştım ama olmamıştı.

Sinirle komidinin üzerinde olan çerçeveyi duvara fırlattım.

Kriz.

Perdeyi yerinde çıkardım,telefonumu cama fırlattım,yatağı dağıttım,çalışma masamdaki her şey yerdeydi.

Kapı aniden sertçe kırılarak açılmıştı.

Kimsenin gelmesini istemiyordum,abimi istiyordum.

"İstemiyorum.İstemiyorum.Abim.AbimiAbimi istiyorum."diye sayıklamaya başladım.

"Benim!Naz'ım benim.Sakin ol tamam abisinin güzeli.Sakin.Sakin."abim konuşarak bana yaklaşmaya başlamıştı.

Onun olduğunu gördüğümde sakince yerimde durmaya başladım.

Her kes odada bize bakıyordu.

Gozlerimi silsemde etraf yine de bulanıktı.

Galiba bayılacaktım.

Abim beni kollarının arasına aldığı gibi koluma vurulan iğneyi hissettim.

Gözlerim yavaş-yavaş kapanırken abim kucağıma almıştı beni.

Sonra bütün seslei uğultu halinde duymaya başladım.

Gözlerim kapandı ve uyudum.

****

Bitti.

Bölümü bir an yazamıyacağım sandım.

Sistemde bir hata olmuştu ve kurguya giremiyordum.Ama şimdi düzeldi.

Umarım bir daha olmaz.

Diğer bölümde görüşürüz.

Bays👋