Nooit Echt Voorbij

Proloog

Connor ploft op mijn grote bed neer. Ik ga naast hem zitten. De witte dekens zijn zacht en fluffy. Hij gaat rustig liggen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik pak zijn hand en draai zijn pink om de mijne. Hij lacht. 'Totdat de dood ons scheidt',  fluister ik in zijn oor. Hij glimlacht. 'Tot de dood ons scheidt. Pinky promise.' Ik grinnik. 'Pinky promise.' We lachen er samen om. Ik kijk hem aan, in zijn grote, blauwe ogen. Zou dit het moment zijn dat we..? Nee. Ik wéét dat Connor zijn maagdelijkheid voor de trouwerij bewaard. Maar toch fantaseer ik er soms over, hoe het zou zijn. Ik vind dat dat niet erg is, want ik date om te trouwen. En ik wil trouwen met deze jongen. 'Megan, beloof je me dat je me nooit verlaat?' Ik knik. 'Daar hebben we net over gezworen.' Hij zucht. 'Ik weet het. Maar ik zou jou nooit kwijt willen. Want ik weet dat bijna alle andere meisjes op de wereld mij gebruiken omdat ik bekend ben. Tenminste, zo zal het altijd voelen. Voor mij.' Ik ga rechtop zitten. 'Luister eens, je moet stoppen met dat onzekere gedoe. Er zijn genoeg meisjes die jou geweldig zouden vinden zonder dat je de legendarische zanger van TOP5 zou zijn,' Zeg ik vastberaden. 'Jammer voor die meisjes, want ik laat jou nooit gaan.' Ik grinnik. Dan kijkt hij me ernstig aan. 'Trouwens, Half 7 moet ik in het restaurant zijn, want dan gaan we met de boys eten.' Ik knik. Ik voel een kleine steek in mijn buik, want ik wil niet dat hij gaat. Hij staat op en schuift zijn mouw naar beneden om op zijn horloge te kunnen kijken. 'Dan moet ik nu wel echt gaan. Sorry schat.' Ik haal mijn schouders op. 'Geeft niet.' Hij weet dat me wel wat uit maakt, maar we verbergen het allebei. Hij geeft me een zoen en ik loop met hem mee naar beneden. Daar trekt hij zijn jas aan en trekt de voordeur open. 'Hou van je,' Zegt Connor. Ik glimlach en omhels hem. Hij houdt me dicht tegen zich aan. Dan laat hij me los. 'Tot morgen, babe. Half één, toch?' Ik knik. 'Yep.' Hij stapt in zijn auto, die hij op de oprit geparkeerd heeft. 'Tot morgen!' Roep ik. Hij zwaait naar me en rijdt dan piepende banden weg. Wist ik veel, dat dat de laatste keer zou zijn dat ik hem zou zien.

Schatje
Ik ben veilig bij het restaurant aangekomen! 😉  18:24