oyunun kuralları

Bölüm 1

Yazarın ağzından

Sakura Haruno ailesini kaybetmiş küçük bir kızdı sadece.

Kimseye bir zararı olmazdı. Tabiri caizse karıncayı bile incitmezdi.

Ya da sadece herkes öyle sanıyordu...

Sakura elindeki cesedi usulca yere bıraktı.

Bu sefer öldürdüğü kişi onu çok zorlamıştı. Ama buna deymişti.

Çünkü bu sefer öldürdüğü kisi için aşırı derecede büyük bir mevla para ödenmişti.

Ama parasına kavuşmadan önce şu cesedi ortadan kaldırması gerekiyordu.

Hızlıca çantasını açtı ve yanında getirdiği siyah çöp poşetini çıkardı. Ve
Kadının bembeyaz cesedini poşetin içine koydu.

Şimdi geriye sadece kadının cesedini yakmak kalıyordu.

Ona göre bir cesedi saklamanın en iyi yolu yakmaktı. Böylece arkasında hiç iz kalmamış oluyordu.

Kadını arka bahçeye götürüp yaktı. Ve hiçbirsey olmamış gibi parasını almaya gitti.

Ertesi gün

Sakura'nın agzından

Daha yeni kalkmıştım ve başım fena halde ağrıyordu.

Dün gece kazandığım paraların sevinciyle biraz fazla içmiştim.

Uhh herneyse hızlıca okula gitmeliyim. Yoksa geç kalacaktım.

Pembe saçlarımı dagınık bir topuz yaptım.

Üstüme ise beyaz kısa bir elbise geçirdim.
Ve okula dogru yol aldım.

Bugün okulun ilk günüydü. Bakalım yeni okulum nasıldı.

Sonunda okula gelmiştim. Burası baya büyük ve görkemli bir şatoydu.

Şatoyu incelemeye devam ederek içeri girdim.

Yerde  mor saçlı lila renginde bir elbisen giyen bir kız hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

Hiç düşünmeden yanına gittim ve omzuna elimi koyayarak onu teselli etmeye çalıştım.

Kız yavaşça kafasını bana çevirdi ve bana sarıldı. Bende ona sarıldım.

Neden yolda gördüğüm ve adını bile bilmediğim bir kıza sarılıyordum bilmiyorum.

Ama sadece kalbimin derinliklerinde onun gerçekten yardıma ihtiyacı olduğunu hissettim.

Birkaç dakika boyunca öylece sarıldık. Yoldan geçenlerin bazıları bize ne halt ediyor bunlar diye bakıyordu.

Ama bu ikimizinde umrunda degildi.

Biraz sonra mor saçlı kız benden ayrıldı ve teşekkür etti.

Bende "teşekkür etmene gerek yok." dedim.

Ve ardından "bu arada ben Sakura." diye de ekledim.

Mor saçlı kız tam ağzını açtıgı sırada çan çaldı. Lanet çan tam da bu zamanda çalmak zorunda mıydı.

Mor saçlı adını bilmediğim kız ise özür dileyerek sınınıfına dogru ilerledi.

Onunla arkadaş olmak isterdim ama bu okulun çok katı kuralları olduğunu duymuştum.

Ögrenciler sadece 1 dakika bile geç kalsa azar işitiyorlarmış.

Tabi sadece  halk arasındaki bir dedikodu ama belkide gerçektir.