Uzak'a Yakın | Texting

2.2

Selamlarrr bugünkü yeni bölümümüz geldi, geceye doğru da ufak bir instagram bölümü atacağım.

Hepinizin yorumlarını bekliyorum ve tabii yıldızlarını da...

Herkese keyifli okumalar <3

~~~

Kalbimin sesi kulaklarımdaydı. Sanki göğsümden yol bulup yerleşmişti oraya. Nefesim yanağımdaki parmağın okşayışına ayak uydurmak istercesine yavaşlamıştı. Tek bir kelime dahi insanı ateşlere atabiliyordu. Yakıp kavuruyor bir başkasının dudaklarına sürgün ediyordu.

"Yanlış değil mi bunu söylemem?" Sözlerim dile gelmeyi umut etse de sesim onlara yetememişti.

"Hiç değil Güzel'im." Neyse ki onları duyan biri vardı.

Parmağı usulca yanağımdan ayrıldı. Bedeni de aynı şekilde uzaklaşınca huzursuzlanmıştım. Yakın olmak doğaldı da biz yanlışı seçiyorduk sanki.

"Artık kararını konuşalım. Çünkü benimki değişmedi," dedim, kafamda dolanan kırk çeşit tilkiyi bir kenara savurarak.

"Ne kararı?" Oturduğu yere iyice yayılarak rahat bir tavra büründü.

"Ne demek ne kararı, sevgilim olacak mısın onu soruyorum herhalde."

"Bilmem, olsam mı?" dediğinde arsız bir sırıtış da sözlerine eşlik etti. Tamam beni sınıyordu. Ağzını yüzünü dağıtacak mıyım diye beni yokluyordu. Ama yemezlerdi.

"Sen düşün, ben bir de aşağıdakilere sorayım?" Kalkmak için ayaklandığım esnada beni kolumdan çekerek yanına düşürdü. Biraz daha zorlasa kucak kaçınılmazdı.

"Yavaş be hayvan," diye patladım.

"Sen in aşağı da asıl o zaman hayvanı gör." Kaşlarının ortası kırışmış, gözleri bir tık kararmıştı. Fakat bunlardan korkacak değildim elbet.

"Sen istemedin mi bunu? 'Benden daha iyi' diye saçmaladın durdun Soğan için. Madem gönülsüzsün sevgilim olmaya, aşağıda bir sürü seçenek var. Alayım birini ne olmuş."

"Bok alırsın."

"Terbiyesiz."

"Bana terbiyesiz diyene bak."

"Sen bana kurban ol."

"Olayım."

"Niye oluyorsun ya olma sakın."

"Dedik bir kere." Kolumu tutan eli arkamdan dolanarak belimi sardı. Göğüslerimiz birbirine yaslandığında kalplerimiz de aynı ritmi tutturmuştu.

"Ama sevgilim olmazsın?"

"Sevgilin de olurum. Gitme bir başkasına."

Dudaklarım iki yana ayrılıp gülüşüm genişlediğinde bakışları anlık olarak oraya kaydı.

"Sevgilim misin şimdi?"

"Evet."

"Cidden mi?"

"Hıhı."

"Baya baya yani."

"Baya aynen."

"Sahiden mi?"

"Sahi."

"Gerçekten?"

"Sikeceğim ama yeter Güzel'im."

Gülerek boynuna atılıp sarıldığımda önce duraksasa da kollarını etrafıma kavuşturarak karşılık verdi. İkna edene kadar göbeğim çatlamıştı burada bir de sinirleniyordu. Neyse kabul etmişti sonunda, sevgilimdi artık. Tabii sahte sevgilimdi. Plana sadık kalmak önemliydi. Kollarımı çözüp koltukta yana kayarak ondan uzaklaştığımda kafası karışmış görünüyordu.