Yattığımız Yataklar, Battığımız Bataklar / Aslaz

2. İki Kayıp ve Eş Ruh

İşte Öğrenci Birliği Başkanı olma fikri de onun bu hayatı oyuna çevirmek için oynadığı roleplaylerden sadece bir tanesiydi. Açılış seremonisinde dedesinin yanında oturan Çağla'nın yanında yerini almıştı. Hep böyle olurdu en kalabalık ortamlarda bile Çağla ile dip dibe olacak şekilde pozisyon alırlardı, sanki anne karnında birbirlerine verdikleri bir söz gibi veya her an oluşabilecek aksi bir durumda birbirlerine destek olmak için. Her sene olduğu gibi annesi sahneye çıkmıştı ve salonu etkisi altına alan konuşmasını yapmıştı, sonucunda da bu sene birincilikle bölümlerini kazanmış öğrencileri sahneye davet etmişti. Hakkını yememeliydi annesi bu işlerde çok başarılı, toparlandıktan sonra ayakları yere daha sağlam basan bir kadındı.

Bu sırada sahneyi izlemekle meşgul ikizine doğru eğildi "Çağla baksana bi, bu show time dan sonra ben kaçıyorum bir şekilde dedeme bir şeyler uydur. Hatta belki akşam geç gelebilirim onu da hallediver. 2 gün önceki arkanı kolladığım boğaz turuna sayarsın." dedi hızlı hızlı ve dedesi duymasın diye kısık sesli konuşmaya çalışıyordu. Anlık olarak sahne yönünden izleniyormuş duygusuna kapıldı, sanki etrafındaki görünmez çemberi aşıp kendisine doğru süzülen bir bakış hissetti. Pek üzerinde durulacak bir konu değil diye düşündü. Zaten hayatının her adımının gözetleniyor olmasına o kadar alışmıştı ki, bu konularda bağışıklık kazanmıştı. Sahneye döndüğünde bölüm birincisi öğrenciler aşağı doğru inmeye başlamıştı.

Tören bitişindeki kalabalıktan fırsat bularak amfiyi annesine ve dedesine görünmeden terk etmek niyetindeydi. Bugünlük bu kadar aile saadeti yeterliydi ve kendine gelebilmek için birkaç bardak devirmesi gerektiğini biliyordu. Hatta belki kaç gündür telefonlarına cevap vermeyen torbacısı lütfedip telefonunu açarsa kendisine çok kıyak bir gece yaşatabilirdi. Ama biliyordu ona ne yapacağını, Alaz'ın telefonlarını açmamak neymiş zamanı geldiğinde gösterecekti ona gününü.

Bu düşünceler ile arabasının kapısını açarken telefonu çaldı. Arayan Çağla'ydı. "Salak, hemen buraya geliyorsun. Nereye kayboldun hemen, duymadın mı Öğrenci Birliği Başkan'ı olarak bölüm birincisi ile yemek yemen lazım." dedi genç kız bir çırpıda, bir yandan koridorda gizlenmeye çalışıyordu. Hemen arkasında annesi ve dedesi büyük oteller zinciri olduğunu bildiği bir aile ile ayaküstü sohbet ediyordu.

Off şimdi nereden çıkmıştı bu yeni kural, zaten yıl içinde yeteri kadar organizasyonda bulunuyor, bölümün bilinirliği için atmadığı takla kalmıyordu. Bir de şimdi hayattaki tek başarısı okulu birincilikle kazanmak olan, ders çalışmaktan muhtemelen gözlerinin rengi kaçmış çömez biriyle yemek yemesi ve üstüne üstelik onunla paylaşım yapması gerekecekti. Paylaşmayı asla sevmezdi Alaz, ne kendi hayatından bilgi vermek ne de kendi olanı başka ile paylaşmak. Bunu aşırıya kaçan bir davranış olarak görmüyordu hiç, aksine karakterinin en temel huyu olduğunu biliyordu.

Şu anda arabaya atlayıp gidebilirdi, hatta kendini idare etmesi için eş bölüm olan "İşletme" bölümü başkanlığını yapan Tolga'ya haber verebilirdi. Ama belki de dakikalar sürecek bir etkinlik için annesinin söylenmelerini dinlemek istemedi. Çabucak fikrini değiştirdi. Yürürken Çağla'dan etkinliğin olacağı binayı ve saati öğrendi. Şimdiden geç kalmıştı işte bari çömez de kaybolsa da salonu bulamasa diye düşünüyordu.

İçeri girdiğinde bazı masaların dolduğunu fark etti, salonu ikili konuşmaların uğultusu sarmıştı. Hepsi tanıdık olan başkanlardan en tanıdığına kaydı gözü, Tolga ve önünde koyu siyah bukle bukle saçları zarif omuzlarının biraz üzerinde olan, incecik fiziğini dik duruşuyla sergilemekten çekinmeyen arkası dönük kızı fark etti.

Üzerine giydiği beyaz crop kısa kollu tişörtü ve bol cepli kargo pantolonu ile özensiz ama kendisine çok yakışan bir tarzı var. Çok küçüklüğünden beri yaptığı üzere tanıştığı kişileri gözleriyle tarar ve hoşuna giden ve gitmeyenler olarak kategorize ederdi. Henüz bu kızı hangi kategoriye ekleyeceğine karar vermeden onlara doğru yürümeye başladı, yürürken bir anda çok kısa süre önceki anı canlandı kafasında. Çağla'nın kulağına bir şeyler fısıldıyordu, annesi bölüm birincilerini sahneye davet ediyordu. İşte bu kız İngilizce İşletme bölüm birincisi yani bugün yemek yemesi gereken kişiydi. İsmini tam hatırlayamadı zaten bu anı bile hatırlıyor olması kendisini şaşırmıştı.