De Stilte Van De Nacht

Hoofdstuk 2: Een Schim in de Duisternis

Terwijl de ochtendzon haar eerste stralen over Rockhaven wierp, ontwaakte inspecteur Thomas De Vries uit zijn rusteloze slaap. Hij was een man van middelbare leeftijd, met doordringende ogen en een scherp verstand dat hem in staat stelde zelfs de meest ingewikkelde zaken op te lossen. Als hoofdinspecteur van het plaatselijke politiekantoor stond hij bekend om zijn vastberadenheid en zijn onwankelbare toewijding aan gerechtigheid.

Met een diepe zucht stond Thomas op uit zijn bed en begon aan zijn ochtendroutine. Hij waste zich snel, trok zijn uniform aan en liep de trap af naar de keuken, waar zijn zus Anna al bezig was met het bereiden van het ontbijt.

"Goedemorgen, Thomas," zei Anna met een glimlach terwijl ze hem een kop dampende koffie aanreikte. "Heb je goed geslapen?"

Thomas knikte kort terwijl hij plaatsnam aan de keukentafel. "Redelijk," antwoordde hij, zijn gedachten alweer bij het werk dat hem die dag te wachten stond. "Heb je nog iets gehoord over die kreet die vannacht werd gemeld?"

Anna fronste haar wenkbrauwen. "Niet echt. Maar ik hoorde wel iets over onrust bij de buren van Victor. Er schijnt iets vreemds te zijn gebeurd bij professor Emil de Vries."

Thomas' interesse was meteen gewekt. "Wat voor iets vreemds?" vroeg hij, terwijl hij zijn ontbijt snel naar binnen werkte.

Anna haalde haar schouders op. "Ik weet het niet precies. Maar je weet hoe die professor altijd bezig is met zijn rare experimenten. Misschien heeft hij weer iets gedaan wat hij beter had kunnen laten."

Thomas knikte langzaam, zijn gedachten alweer elders. Hij wist dat hij die dag een bezoek moest brengen aan professor De Vries om te zien wat er aan de hand was. Maar hij kon niet helpen dat er een ongemakkelijk gevoel in zijn maag opborrelde, alsof er iets sinisters op de loer lag in de schaduwen van de stad.