Aden

6. bölüm

En son kahvaltıya inmiştim.

Ateş beyimiz her zamanki gibi büyük olduğunu,belli edercesine en baş köşeye oturmuştu.
Bende Ares abinin yanına oturdum. Bildiğim kadarıyla bi benim hakkımda normal düşünen o, ikizim sonuç olarak benden utanıyordu.
Kahvaltı sofrasına bakınca en sevdiğim yemekler olduğunu gördüm ama yiyemezdim kilo alırdım.
Sadece yeşillik aldım tabağıma. O da tabağın 4 te 3 ü kadar falan yani.
O sırada doktor olan abim bana baktığında:
-güzelim onlarla doymayı planlamıyorsundur herhalde he
Aden:
-şey çok fazla koydum ama yerim sanırım(başımı öne eğerek ve kısık sesle söylemiştim)
Ares:
-güzelim senin tabağına koyduklarınlar kedi enceği bile doymaz sen fazla diyorsun. Olacak iş mi sence?
Aden:
-gerçekten fazlasını yiyebileceğimi sanmıyorum
Ares:
-peki güzelim sen bilirsin, ama acıktığın an söyle olur mu?

Kafamı onaylar anlamda sallarken, bir anda onaylar mırıltılar çıkarıyordum. Tabiki de acıktığımı onlara söylemiyecektim yani en azından alışana kadar öyle planlıyordum. Midem çok bulanıyordu büyük bir ihtimal hasta olacağımın habercisidir. Bağışıklık sistemim kuvvetli olduğundan nadir hasta olurum ama hasta oluncada, tam anlamıyla yatak döşek yatarım. O derece.
Kahvaltıyı sadece su içerek yaptım bu sebeple.
Ateş:
-Aden seni Arenin okulun kayıt aldırdım.
Aden:
-ben eşit ağırlık bölümündeydim.
Ateş:
-bundan sonra sayıldasın o zaman
Aden:
-peki
Aren:
-ikiz kahvaltı ettiğine emin misin sen?
Aden:
-evet?
Aren:
- o kada zayıfsın ki bir deri, bir kemik kalmışsın.
Aden:
-aslında öyle değil ama sen bilirsin. Sana öyle gelmiştir.(kısık sesle konuştuğumu anladınız ama dimi?)
Aren:
-Aynen ondan(geçiştirir gibi)

Ateşten

Benim yüzümden yemediğini biliyordum. Hep birlikte kalırken onu şişmanlığı yüzünden az eziklememiştim.

Kuzenimiz vardı. Ismi Zeynep Ecrin. Ecrin hep bana Aden i kötüledi inanmak istemesemde, zamanlar inanmaya başladım.

Aden benim ilk göz ağrım gibi birşeydi. Aresten sonra, ikizlerden birinin kız olduğunu öğrenince, ne kadar mutlu olduğumu bir ben bilirim. Ailemizde hiç kız çocuğu yoktu. Bir Ecrin ve Aden.
Ecrin ile ikizler arasında çok az bir ay farkı vardı. Adeni Zeynep yüzünden bırakmıştım. Bizi rezil ettiğine dair şeyler duyunca beynimde olan ipler zaten koptu.

Ama gerçekleri öğrenince pişmanlığımı iliklerime kadar hissettim. Kardeşimi yanıma almak istedim ama Halime(anasıydı sanırım hatirlamiyom) vermedi.

Kardeşlerim ondan nefret ettiğimi sandı,haklılardı bir ara nefret ediyordum. Onun yüzünden şirket batıcaktı yani onun yüzünden sanmıştım. Aden hep masumdu.

Aren bir gün okuldan ağlayarak gelmişti. Hafızamda dün gibi hatırlıyorum. Nolduğunu sorduğumda; bana Aden den nefret ediyorum kimseye ikizim olduğunu söyleyemiyorum "BIKTIM ARTIK ONDAN" demişti. Nedenini sorduğumda onun gibi bir şişko kardeş istemiyorum. Ben okulun popüler çocuğuyum ama o ezik.

Dediğinde benim bile kalbim  ezilmişti. Ama zaten toplantıdan çıkmıştım birde ikizlerle uğraşamazdım. Ecrinin dedikleri yüzünden Adene bir öfkem vardı zaten. Onu kapıyı dinlerken gördüğümde kolundan tutup ona nefret kusmuştum. Aden kendini ezdirmeyen bir kızdı. Onu o halde görünce ben bile şaşkın surat ifadesine takıldım.

ADENDEN

Korkuyorum. Hemde çok korkuyorum. 18 yaşına girer girmez gitmek istiyorum.
Erkeklerin arasında kalmak istemiyorum.

Ben Ege ve Ece yi özledim. Onlarla görüşmek istiyorum.
Üniversiteyi kazanıp bir an önce gitmek yok olmak istiyorum. Büyük bir ihtimalle yurt dışına yada şehir dışına giderim.