Taehyung pov:
არაა რაა, აი რატო აქ სიცხე? ნერვები მეგლიჯება. ახლა მის გამო სკოლას ვაცდენ, მაგარია.
ერᲗი რო მეპატიᲟება მოდიო, სიცხე რო გადამდოს? ვაიიი, მეტი არ მინდა გადმომდოს.
ახლა, რა მაგრად მეზარება ამასᲗან წასვლა იციᲗ? უნდა დამაწყვიტოს მერვები, რო ვიცი ამისი ამბავი.
სიცხიანს, ხო ვერ დავტოვებ არა? და რო დავტოვო რა? მარა მეცოდება, ჯანდაბას წავალ.
როგორც იქნა მივედი ამ ავადმყოფის სახლᲨი, არა Ძაან მაინტერესებს ერᲗი მე რო მივედი რა უნდა ვუყო.
- მოვედი, სად გდიხარ?
- Ჩემს ოᲗახᲨი. - გავიგე Თუ არა სად ეგდო, მასᲗან წავედი.
- კაი რამე გინდა? Ჩაი გაგიკეᲗო?
- აუუ, კი რაა.
- კაი, გაგიკეᲗებ და ამოგიტან.
- მადლობა.
- ჯერ გაგიმზადო და მერე Თქვი მადლობა.
- ბიᲭოო, მადლობაც რო არ უნდა Თქვა.
- აᲦარ გაგიკეᲗებ საერᲗოდ, ნერვებს მიᲨლი.
- ახლა ამის ნერვოზზე, მეც დამემარᲗება ნერვოზი ვგრᲫნობ.
- არაფერი არ დაგემარᲗება, ეგდე მანდ გაგიკეᲗებ და მოგიტან.
- კაი, საყვარელო.
- საყვარელო იქნება, რო Ჩაგცხებ ამ სანაᲗს.
- ახლა, გელოდო მე?
- კი.
- Თე ცუდად ვარ Შემიცოდე, დამდე პატივი და გამიკეᲗე Ჩაი.
- და, რო არ დაგდო რა?
- Თეჰიონ, კაი რაა.
-კაი, წავე გაგიკეᲗო.
- მპუაჰ!
- ახლა, აი ამ Ჩუსტს გამოგიქანებ!
- კაი მიდი, წადი გამიკეᲗე.
- მიბრᲫანებ?
- არააა, გᲗხოვ რო გააკეᲗო ეს დედააფეᲗქებული Ჩაი!
- ნერვებს მიᲨლი, წავალ გავაკეᲗებ.
აᲦარაფერი უᲗქვამს კაია, რო ეᲗქვა რამე მარᲗლა გავუქანებდი ამ Ჩუსტს ამის საწოლᲗან, რო გდია.
მეორედ ვუმზადებ Ჩაის ამ ვირს, ნეტა იმსახურებდეს მაინც Ჩემი ხელიᲗ გაკეᲗებულ Ჩაის.
ისე მე მარტო Ჩაის არა, კიდე ბევრი რამის გაკეᲗება ვიცი. საიდან? პატარა რო ვიყავი Ჩემს მᲨობლებს პატარა რესტორანი ჰქონდაᲗ, სულ Თან დავყვებოდი და მზადებაც ვისწავლე, Შემდეგ კი რაᲦაც მოხდა...
კაი, ამ ამბავს ᲨემდეგᲨი მოგიყვებიᲗ ახლა ამ ავადმყოფს უნდა მოვუარო.
Ჩაი როგორც კი გავამზადე მას მივუტანე, მაგრამ ᲩაᲫინებული დამხვდა. ახლა მე ამას Ჩაი ტყუილად გავუკეᲗე? სანამ ეს გაიᲦვიᲫებს აᲦარ ივარგებს, გაცივდება.
ოხ ჯონგუკ რაა, დაელია Ჩაი და ისე დაეᲫინა არ იქნებოდა?
ამას Ძინავს, ახლა მე რა ვქნა? ჯიმინს მივწერ ეგ მოცლილია საქმე არ ექნება, ანდაც დავურეკავ.
-ალოო, ჯიმიმინ რას Შვებიი?
-ა.. აჰ არაფერს.. ჰმმ..
- რა იყო, Თან რას კვნესი, დაიცა - როდესაც გავიაზრე, სიცილი ამიტყდა. - როგორც Ჩანს ცუდ დროს დავრეკე
-ჰო.. როგ.. აააჰ, იუნგი ნელააა!
- ვაიმეე ცუდად ვააარ!
-Თეჰიონ! კარგად!
- კაი,გააგრᲫელეᲗ Თქვენ. ვაი დედააა!
- Შენ მოგივლი მე!
- კვნესიᲗ, რატო აᲦარ ლაპარაკობ?
- ცდილობს, არ ილაპარაკოს ეგრე.
- ვაა იუნგიიი.
- წადი ახლა ბავᲨვი, გვაცადე.
- კაი წავე, გაცდიᲗ. - ვუᲗხარი და სიცილიᲗ გავუᲗიᲨე.
საყვარლები არიან და Ძალიან უხდებიან ერაᲗმანეᲗს, მომწონს ამაᲗი წყვილი.
_____________________
364 სიტყვა.
ამისი დაწერა როგორ მეზარებოდა იციᲗ?
მარა მაინც დავწერე❤
