I was reborn
in the story of my own fiction
(Zawgyi)
နမ္းရိႈက္ေနေသာႏႈတ္ခမ္းေတြကိုထပ္ၿပီးနမ္းခ်င္ေသးပင္မဲ့
ရိွန္လင္းဟန္ရင္ခြင္ထဲကတစ္ေယာက္ဟာအသက္ရႉမဝျဖစ္ေနပံုေၾကာင့္ အနမ္းမ်ားကိုရပ္တန႔္ေပးလိုက္သည္။ေမာ
ေနတာေတာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတဲ့ ခင္ဗ်ားကိုဘယ္လိုလုပ္
ရပါ့မလဲ။တံေတြးမ်ားစိုစြတ္ေနေသာနွုတ္ခမ္းသားဟာပို၍
နီေနၿပီ၊နွုတ္ခမ္းသားနွင့္အျပိုင္ရွက္၍နီရဲေသာပါးႏွစ္ဖက္။
သူ႔၏နီရဲေနေသာပါးႏွစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္အုပ္ကာ ရိွန္လင္းဟန္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလာေသာ ေစာ။
"ဘာမွန္းလဲမသိဘူး...ေယာက်ာ္းခ်င္းႀကီးကိုလာနမ္းေနတယ္ဘာလဲ မင္းငါ့ကိုမိန္းကေလးလို႔ထင္ေနတာလားမူးၿပီးေတာ့"
"ေယာက်ာ္းခ်င္းနမ္းလို႔မရဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားကိုဘယ္သူေျပာလဲ..ၿပီးေတာ့မိန္းမလို႔လဲျမင္မေနပါဘူး..မူးလဲမမူးဘူး"
"ဒါဆိုဘာလို႔နမ္းလဲ...ပိုင္ဆိုးပိုင္နင္းနဲ႔မင္းရည္းစားလို႔မ်ားထင္ေနသလား..အရူးေကာင္ရဲ့"
"ရည္းစား..အင္း...မေျပာတတ္"
"ေတာ္ၿပီ! အေအးလာေပးတာကိုလူကိုအႏိုင္က်င့္ေနတာ
အဲ့မွာျပန္ေပးပဲဆြဲခံရ သရဲပဲေျခာက္ခံရ မေနဘူးမင္းအနား
ျပန္မယ္"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန..ေယာက်ာ္းတန္းေတာ္ပလိုက္မွာက်ဳပ္ကိုမ်ားဘာမ်ားမွတ္ေနသလဲ"
"ေခြးေကာင္!"
"ဟား...ဟား"
ထသြားေတာ့မည္လုပ္ေနေသာ ေစာ၏လက္ကျိုပန္ဆြဲထားကာအနားမွာ ျပန္ထိုင္ေစ၏။ရွိန္လင္းဟန္အေျပာကို
ခပ္ေရးေရးဆဲကာဆူဆူပုပ္ပုပ္ႏွင့္ေဘးနားျပန္ထိုင္ေနသူ
ေၾကာင့္ ရိွန္လင္းဟန္မရယ္ပဲမေနႏိုင္။၅နွစ္သားကေလး
စိတ္ေကာက္ေနသၫ့္ပံုစံမ်ိဳးပင္။
"ဘာရယ္တာလဲမင္းက"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး...ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ားကဘာလုပ္ေနတာလဲညဘက္ႀကီးလမ္းေပၚတစ္ေယာက္ထဲ"
"အင္း...စိတ္နည္းနည္းက်ဉ္းက်ပ္လို႔လမ္းခဏထြက္ေလ်ွာက္တာ မင္းကေရာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ"
YOU ARE READING
I was reborn in the story of my own fiction
RomanceStart-8.2.2024 End- This story is juz my imagination so don't be serious.Thank you have a great day 💕
