ÖTÜKEN (Düzenlenecek)

⚖️

İYİ OKUMALARR KELEBEKLERİM!

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM UNUTMAYIN :)

esrarozaa takip ederseniz beni musmutlu edersiniz♡

Bölüm şarkısı

God is a woman - Ariana Grande
Lil Zey - Matrix
Kendimden Hallice - Böyle Gitme

⚖️

-07.03.2016-
-ANKARA-

Eğitimdeydim ve burada canıma okuyacaklarını biliyordum. Tecrübesiz bir kızdım, Artık tek başımaydım. Ve sen Ahu bu yolda sana yardım eden adamın yüzünü kara çıkarmayacaksın. Ayhan. Benden 15 yaş büyüktü. Başıma neler geldiğinden habersizdi ve buna rağmen beni sahiplenip eğitimim için her şeyi üstlendi. Bununla da yetinmedi. Savcı olmak istediğimi söylediğimden beri bana dövüş sporlarını öğretmesi için bir hoca tutmuştu. Ivan Lev. Görünüşü korkunç bir herifti ve bu salonda bana ne yapacağından birhaber onu izliyordum. Tek dayanağım arkamda duran Alp'di. Korkuyor muydum? Kesinlikle evet. Korkuyu iliklerime kadar hissediyordum. Ivan kullanacağımız eşyaları ringte düzenledikten sonra vücudunu bize doğru döndü. Gözlerini kısıp benim elalarımı hedef aldı. Kollarını birbirine geçirdi. Kendini üstün görüyordu ve bize olduğumuz yeri sanki gözümüze soka soka gösteriyordu. Başını hafifçe oynatarak ringi gösterdi.

"Yukarı gel."

Sert sesi isminin aksine yabancı bir aksana sahip değildi, sanırım büyüdüğü yer burasıydı ya da çok iyi Türkçe konuşuyordu. Alp bir elini arkamdan omzuma yerleştirdi ve hafifçe sıktı. Sanırım bu yanındayım korkma anlamına geliyordu. Yutkundum ve ilerledim. Ringin içine girdiğimde Ivan Alp'e bakarak dış kapıyı gösterdi.

"Gidebilirsin."

Alp'in kaşlarını çattığını gördüm. Başını iki yana oynattı.

"Onu yalnız bırakmamam söylendi. Burada kalacağım."

Ivan boynunu sağa doğru eğip gerildiğini belli edercesine kıtlatınca gerildim ve öne doğru adımladım.

"Sorun değil Alp, hem böylesi daha iyi. Çıkışta ararım ben seni."

Alp gözlerini nihayet Ivan'dan çekince birazda olsa rahatladım. Başını peki anlamında salladı.

"Bir yere gittiğim yok ama senin için dışarıda bekleyeceğim."

Ona samimi bir gülümseme sundum gibi kapıdan çıktı ve ardından kapıyı kapattı. Buz gibi olan suratını beni bulunca tedirginlik vücudumu ele geçirdi ve yerimde kıpırdanıp sertçe yutkundum.

"Madem korkuyorsun neden buraya geldin?" Bana doğru birkaç adım atarak yaklaştığında ben elimde olmadan geriledim. "Sana neler yapacağımdan haberdar mısın?" Dediğinde başımı hızlıca salladım. Korku tepeden tırnağa beni ele geçirmiş, vücudumu mesken bellemişti. Oysa buraya gelirken sakindim, yani en azından şimdi ki gibi tir tir titremiyordum. Bu adamı görünce bana dokunmadan sadece üfleyerek bile beni alt edebileceğini anladım ve bunu anladıktan sonra vücudum sakin kalamıyordu.

Kirpiklerimi art arda birkaç kez kırparak "Dövüşmeyi öğrenmek istiyorum ve bana ne yapacağın umurumda değil." Dedim bir çırpıda. Aklım dilimin söylediklerine gözlerini belerterek bakmıştı sanki, çünkü bu boyumdan büyük lafları henüz öğrenmemiş iken dilime dökmem şaşılacak bir şeydi. Benim yüzümü belki de tanınmayacak hale getirecekti, belki de getirmeyecekti ama söylediklerimden sonra vücudumda kırılmadık kemik bırakmayı düşünmüyor bile olabilirdi.