ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

“ရှောင်းရှောင်းက ဒီနေရာမှာ ဆရာ့ထက်ပိုပြီး ကိုယ်ပိုင်အတွေ့အကြုံရှိတယ်... ရှက်မနေကြနဲ့... သားတို့မှာ မေးစရာရှိရင် မေးသာမေးလိုက်... တခြားလူတွေရဲ့ အတွေ့အကြုံကနေ လေ့လာတာက ပိုပြီး အရေးကြီးတယ်...”

ကျင်းစစ်နှင့် တခြားသုံးယောက်က တုံ့ပြန်လိုက်ကြသည်။

“ကောင်းပါပြီ...”

ရှောင်လေ့ယွဲ့သည် လူကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့မဟုတ် ကျောက်ဖုန်၏ မျက်နှာကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်သည်။ သူက သူရဲ့ အတွေ့အကြုံများကို လုံးဝဖုံးကွယ်ထားခြင်းမရှိဘဲ သူတို့၏ မေးခွန်းများကို အလွန်ပင် အသေးစိတ်ကျစွာဖြေပေးခဲ့သည်။ ကျင်းစစ်နှင့် ကျိုးချောင်မှာ သူ့အပေါ်အမြင်ကောင်းများ ရှိလေသည်။

ရက်အနည်းငယ်ကြာဆက်သွယ်ပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းနှင့် နောက်ဆုံးပွဲအကြောင်းများကို မေးရာတွင် အကန့်အသတ်မရှိတော့ပေ။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် သူတို့သည် ပြဿနာတစ်ခုကို ကြုံတွေ့ရပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လုံးတွင်အဖြေမရှိသည့်အခါ သူတို့က ရှောင်လေ့ယွဲ့နှင့် ဆွေးနွေးရန် group ထဲသို့ ပို့ထားကြသည်။

ရှောင်လေ့ယွဲ့သည် ကျင်းစစ်အားနည်းသည့် နည်းစနစ်ကျသော အိုလံပစ်လေ့ကျင့်ရေးကို ထောက်ပြပေးခဲ့သည်။ အကြိမ်များစွာပင် ရှောင်လေ့ယွဲ့၏ ပြဿနာဖြေရှင်းပုံ ideaများသည် သူ့အား လုံ့ဆော်မှုများစွာကို ဆောင်ကြဥ်းပေနိုင်၏။

ထို့ကြောင့် ကျင်းစစ်သည် ဖုန်းပေါ်တွင် ပို၍ အချိန်ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။

နောက်ဆုံးစာမေးပွဲမတိုင်မီ ရက်အနည်းငယ်တွင် ကျောက်ဖုန်သည် သူတို့ကို စာသင်ခန်းငယ်လေးထဲမှာပင် ချောဆွဲမထားတော့ဘဲ စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ရန် အားလုံးကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။

နောက်ဆုံးတွင်မူ နောက်ဆုံးပြိုင်ပွဲက အရေးကြီးသလို နောက်ဆုံးစာမေးပွဲသည်လည်း ပို၍ပင် အရေးကြီးလေသည်။

ယင်းကျောင်းက ကိုယ်ပိုင်စာကြည့်ချိန်တွင် ကျင်းစစ်ဖုန်းကိုင်နေတာကို တွေ့တော့ ဝတ္ထုဖတ်နေတယ်လို့ထင်နေသဖြင့် နောက်ထပ်မေးခွန်းတစ်ခုမမေးဘဲ မနေနိုင်တော့ချေ။