អាពាហ៍ពិពាហ៍ក្រឡាប់ចាក់

ភាគ 12 : មនុស្សរុក្ខជាតិ

"បាទ"

"ពួកឯងបំបែកគ្នាទៅសម្រាកចុះ"

    ជាការពិត ដែលជុងហ្គុកជួបឧប្បត្តិហេតុនេះគឺមិនមែនចៃដន្យនោះទេតែផ្ទុយទៅវិញគឺគេនេះហើយជាអ្នករៀបចំឡើងទាំងអស់ សូម្បីតែពេលមានឡានជិះមកជាន់ហ្វ្រាំងមុខឡានជុងហ្គុកដែលធ្វើឲ្យគេវិះតែនឹងបុកនោះក៏ជាគ្នារបស់លីក្វាងតេដែរ គេធ្វើនេះបែបនេះគឺចង់បង្ហាញឲ្យជុងហ្គុកស្គាល់ពាក្យថា«ភ្នំមួយមិនអាចមានខ្លាពីរបាននោះទេ»ចាំទុក។

"យើងនឹងធ្វើឲ្យឯងស្គាល់យើងរឹតតែច្បាស់ បើឯងនៅតែហ៊ានប្រហើនដាក់យើងបែបនោះ"

"ហឹសៗហាស៎ៗ ប្ដីជាឧក្រិតជនប្រពន្ធជាប៉ូសផងហេស៎? គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន" គេនិយាយម្នាក់ឯងសើចម្នាក់ប្រៀបដូចមនុស្សរោគចិត្តច្បាស់ណាស់ពេលនេះ។ (ពូហ្នឹងចេញក្នុងភាគ3ហើយម្ដងហើយ)

Skip

    ទម្រាំតែមកដល់មន្ទីរពេទ្យនេះក៏ម៉ោង3ទាបភ្លឺទៅហើយ។ មកដល់ភ្លាមក៏ប្រញាប់ឡើងទៅជាន់ដែលថេហ្យុងកំពុងសម្រាកតាមដែលលោកចនប្រាប់អម្បិញមិញ។

«កូនម៉ាក់!ហេតុអីក៏ក្លាយជាបែបនេះ ហ៊ឺៗ» ក្នុងបន្ទប់ធំល្វឹងល្វើយមានរូបកាយមួយកំពុងតែស្ថិតក្នុងសភាពសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួនឡើយដោយនៅលើមុខរបស់គេមានបំពាក់អុកស៊ីសែន ហើយក៏មានព្យួរទាំងសេរ៉ូមនិងឈាមនៅដៃខាងឆ្វេង ឯចង្អុលដៃខាងឆ្វេងមានកៀបឧបករណ៍តាមដាន។ ដោយឃើញបែបនេះធ្វើឲ្យអ្នកស្រីគីមអាណិតកូនជាប៉ុនពេក ឯលោកគីមក៏មិនចាញ់អ្នកស្រីគីមប៉ុន្មានដែរ តែក្នុងនាមជាមេគ្រួសារគាត់ម៉េចនឹងអាចសម្រក់ទឹកភ្នែកបានទៅ។

     ចំណែកឯណាមជូនគេមិនហ៊ានទៅមើលប្អូនជិតនោះទេព្រោះខ្លាចថាទប់ទឹកភ្នែកមិនជាប់ទើបមើលតែពីចម្ងាយហើយជួនជាពេលនោះគេក្រឡេកទៅចំមាត់ទ្វារក៏ឃើញ...

«លោកពូ?» ណាមជូនឧទានខ្សឹបៗរួចក៏ចេញទៅខាងក្រៅ

«លោកពូ ម៉េចក៏ឈរនៅទីនេះ?លោកប៉ានិងអ្នកម៉ាក់ខ្ញុំនៅខាងក្នុងឯណោះ?»

«ពូមិនហ៊ានជួបមុខប៉ាម៉ាក់ក្មួយទេព្រោះពូមើលថែថេហ្យុងមិនបានល្អ មើលសភាពគេពេលនេះចុះ» លោកចនពោលទាំងសេចក្ដីសោកស្ដាយពេលនឹកឃើញដល់សម្ដីលោកដុកទ័រកាលបន្ទាប់ពីវះកាត់រួចរាល់។