*ဒီအထိတောင်လှမ်းလာခဲ့ပြီးပြီပဲရှေ့ဆက်တိုးရုံကလွဲလို့ငါ့မှာလမ်းလဲရှိမနေပါဘူးလေ*
ရုံးခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်ကာဆရာမအလုပ်ကိုစွန့်လွှတ်မည့်လမ်းကိုသာသူရွေးလိုက်ပါသည်။
________________________
ဒေါင်းငယ်~~
ကိုယ်မင်းအနားကထွက်ခဲ့တာ ငါးနှစ်ပြည့်တော့မယ်။
ကိုယ်ဒီနေ့ဖြတ်ခဲ့တဲ့လမ်းဘေးေလးမှာ ပန်းလေးတွေအများကြီးပဲတွေ့ခဲ့တယ်။
တစ်ချိန်ကမင်းပြောရင် စာအုပ်လေးထဲအပြေးမှတ်ခဲ့ရတဲ့ပန်းလေးတွေလဲပါတယ်ပေါ့။
မင်းရဲ့ဆူသံလေးတွေလဲလွမ်းမိသည်။
ဆုတောင်းမှုတွေနောက်မှာဆုတောင်းပြည့်ခြင်းဆိုတာတော့မလာခဲ့ဘူးကွယ်။
နားကြပ်မှာလာနေခဲ့တဲ့သီချင်းကကိုယ်တစ်ချိန်က မင်းရှေ့မှာ မင်းကိုပိုးပန်းကာ အော် ဆိုခဲ့တဲ့သီချင်း။
ကိုယ်တို့တွေပြန်တော့ဆုံနိုင်ပါမှာနော်.....စောင့်နေတယ်မလားမေ။
မှန်ပြတင်းပေါက်အတွင်းဘက်မှကြည့်နေမိသောကောင်းကင်ယံထက်မှမိုးစက်များတဖြည်းဖြည်းကျဆင်းလာသည်။လက်ထဲမှာ ကုန်လွန်ခံနီးနေပြီဖြစ်သောဆေးလိပ်ကိုမီးသတ်လိုက်ကာ အလုပ်စားပွဲ၌ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။အနည်းဆုံးတော့ဒီစာချုပ်စာတန်းတွေကြားစိတ်နှစ်ထားမိလျှင်သူမကိုသတိရစိတ်အတန်ငယ်မျှတော့လျော့နိုင်လောက်သည်။
"ဝင်ခွင့်ပြုပါ sir"
"အင်း"
"ဒီနေ့ mailတွေထဲမှာ weeding invitation တစ်ခုရောက်နေတယ်"
"ဟုတ်လားဘယ်သူပါလိမ့် ငါဝင်ကြည့်လိုက်မယ် ဟိုဘက်ခုံပေါ်က တင်ထားတဲ့ဖိုင်တွေ ယူသွားလို့ရပြီ ငါကြည့်ပြီးပြီ"
"ဟုတ်"
"ဒါနဲ့လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ဖြတ်ပြီးပါပြီ"
"အင်းရပြီသွားတော့"
သူဒီမှာပဲကျောင်းတက်ပြီး businessပိုင်းနဲ့ဘွဲ့ယူကာ ဦီးလေးဖြစ်သူရဲ့companyမှာပဲအလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။ကြိုးစားမှုကြောင့်ပင်ဖြစ်မည် ယခုcompany ခွဲ သည် သူ့အုပ်ချုပ်မှုပိုင်းဖြစ်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
𝘈𝘱𝘱𝘳𝘦𝘤𝘪𝘢𝘵𝘦 𝘛𝘩𝘦 𝘍𝘭𝘰𝘸𝘦𝘳 𝘠𝘰𝘶 𝘞𝘦𝘢𝘳
Romanceအဲ့တာကြောင့်.. အဲ့ဒီအပျိုကြီးယောင်္ကျားမရတာ...
အပိုင်း(၃၇)(END)
Start from the beginning
