1.bölüm

13 1 0
                                    

Sabah kalktığımda hava henüz ağarmak üzereydi bir tek benmi güneşin yeni doğmakta veya batmakta olan görüntüsünü seviyorum bilmiyorum ama bu gerçekten çok huzur vericiydi .Her gün yaptığım gibi gene hayatta olduğumu sorgularmışcasına yatağımdan kalktım ve mutfağa doğru ilerledim. Annemin kahvaltıya hazırladığı meşhur kuymağı kokuyodu Anneme;
-Oo anne gene döktürmüşsün deyince
-Günaydın Zeynepcim ablan ekmek almaya gitti gelsin hep beraber oturup afiyetle yiyeceğiz merak etme. diye yanıtladı beni.
-Peki tamam dedim ve tekrardan odama girip pijamalarımı çıkardım üzerime fermuarlı bir crop altıma ise siyah bol bir pantolon geçirdim ve annemin sesini duydum
-Zeynep kızım şu çöpleri atar mısın diyordu.
Ne yani bu kombinle çöp atmaya mı gidecektim? Evet gidecektim başka çarem yoktu ekmek almaya da ablam gidince çöpleri atmazsam azar işitecektim. Çöpleri aldım ve ayskkabılarımı giydim merdivenlerden tam inecek kendi ayağım boşluğa gelip yere yığılıverdim. Gözümü açtıgımda hastanedeydim
Ne! Şaka mı bu? Nasıl yani bayılmışmıydım?
Uyandığımda annem hemen yanı başımdaydı
-kızım uyandın mı? Çok şükür
-yok anne hala uyuyorum. Noldu bana ya? Alt tarafı ayağım kaydı ve düşmüştüm.
-Of kızım bi işin de düzgün olsun yavrum ya. Bi baktım 2 saat gelmedin çöp atmaktan. bende peşinden gelecekken merdivenlerde gözlerin kapalı bir şekilde yere yığılmıştın o an donakaldım ben sana öylece bakarken ablan geldi marketten ablanı öldürsen markete gönderemezsin bugün bi gitti sende merdivenlerden yuvarlandın zaten sonra ambulans çağırdık  karaya getirildim işte olay tam olarak böyle gelişti.
-Oha ciddimisin anne ya şuan sadece kafam ve kalça çok acıyor başka bir sıkıntım yok bence eve gidebiliriz
-Doktorlar 1 gün İstirahat etmeni istedi ne olur ne olmaz sen şuan iyi sen benim biryere kadar gitmem lazım sakın burdan bir yere ayrılma. Dedi annem
-Tamam anne. Diye yanıtladım.
Annem odadan çıktıktan sonra aradan yaklaşık yarım saat geçmişti ve telefonumun nerede olduğunu bilmiyordum!? ayriyetten çok acıkmıştım kahvaltı bile yapmamışyım yatagımın karşısındaki telefonun yanında duvara sabitlenmiş bir saat vardı ve saat  tam olarak 14:30'du kolumdaki serumu çıkarıp annemin eşyalarını koyduğu koltuğun üzerinde duran cüzdanından 50TL aldım ve kantinden bir poğaçayla  meyvesuyu almaya karar verdim kantinin kapısından tam çıkıyordum ama aniden önüme çıkan uzun boylu çocuğa çarpıp az kalsın yere düşüyordüm ki beni belimden tutan uzun boylu, kumral, hafif yeşile kaçan ela gözler gözlerimle buluştu. O an nutkum tutulmuştu neredeyse 3 dakika bakışmıştık.En sonunda bedenim bedeninden uzaklaştı.
-Körmüsün önüne baksana! Dedim kendimi tutamayarak.
-kör olan ben değilim bence bana çarpan sensin.
Doğru söylüyordu ben ona çarpmıştım. Hiçbir şey söyleyemedim.
-Her neyse birdahakine daha dikkatli olursun. Dedi
-Allah Allah olmazsam nolucak
-Boşver.Dedi
- o an yüzü bana tanıdık gelmişti.şaka demi?
Bu çocuk lisede bana takıntılı olan çocuktu.Bemse onu sevmiyor değildim. Nasıl yani yıllar geçmiş halâ beni takip mi ediyordu?
-S-sen o çocuksun
-evet ta kendisi.
-benim gitmem gerek. dediğimde kolumdan tuttu ve benden telefon numaramı istedi
-telefon numaranı verirmisin? Tabi istersen asla ısrar etmeyeceğim sadece yıllar geçmiş bir arkadaşlık hatrımız yokmu Zeynep?Dedi. İsmimi unutmamış. Aslında eli yüzü düzgün bir çocuktu oldukça zeki ve iyi biriydi e  zaten liseden tanışıyorduk. Vermemde bir sakınca yoktu.
-Tamam merih kaydet. 05276344960 tamam?
-teşekkürler Zeynep ;)
-rica ederim merih :))
-dedim ve oradan ayrıldım.Odama gittim sebepsizce çok heyecanlıydım. Peşime annem girdi içeri kızım ablanla birlikte doktorla görüştük eğer kendini iyi hissediyorsan bugün çıkabileceğini 1 gün kalmana gerek kalmadığını taburcu edilebileceğini söyledi eğer kendini iyi hissediyorsan eve gidebiliriz. Gitmek istemiyordum aslında hemde merih buradayken..
Ama kendini iyi hissetmediğini söylersem annem benim için endişelenicekti ama bir yandan da acıktığım için katına gidip poğaça ve meyvesuyu aldığımı yatagım yanında duran konsolun üstündeki poğaça kağıdı ve boş meyvesuyu kutısumdan anlamıştı. Ablam söze atıldı
-Zeynepcim yağmuru karşı komşuya oynaması için bırakmıştım beni özlemiştir o şimdi hemde daha fazla rahatsızlık, vermeyelim gülcan ablaya ben onu alıyım sonra eve geçerim balım olur dimi bana bir ihtiyacın var mı canım?
-yok abla sağol ben iyiyim sen gidip yeğenimi al bende çok özledim onu bir gün gelirim size.
-tabiki her zaman beklerim canım
Ablamın elinde ekmek poşeti duruyordu gülmemek için zor tutuyordum kendimi ablam anneme ekmek poşetini verdi ve alnıma bir öpücük kondurdu annemide öptükten sonra tam kapıdan çıkıyordu ki annem
-Mine kızım yağmuru benim için bol bol öp dikkat edin dedi.
-Tamamdır anne o iş bende dedi ve güldü.
Bana el sallayarak hastaneden ayrıldı.
Annemle bende hastanedeki işlemleri bitirdikten sonra eve gittik ve bir anda telefonum çaldı.
___________________________________________ selam çikolatalı kurabiyelerimmm🍪Bu bölümünde sonuna geldik.🩷
İlk bölümü bitirdim ikincisi eğer beğenilirse yakın bir zamanda gelicek<33
Kendinize iyi bakın sizleri seviyorum 🫶❤️‍🩹


. Where stories live. Discover now