Defne Lâl

6. Bölüm

Hatırlatma...

"Şaka yaptım ya kal." Dedim. "Çok istiyorum ama salak matematikçi 40 sayfa ödev dayadı zaten." Dedi Ege "Ege" dedi Çağan uyarıcı bir tonla.

Defne'nin anlatımıyla...

İki gün gecmisti aradan.ege ikide bir gelip 'benim küçük ablam nasilmis' diyordu. Ne var yani aramızda 10 cm varsa.

Bı beklesin o ben tamamen iyileseyim o zaman gostericem ben ona. Ama şuan elim ayağım bağlıydı.

He birde babam geçen gün kimliğimi vermişti. Artık resmi olarak bir Kaya'ydim

Çağan ve babam yüzünden yürümeyi unutmuştum zaten.

Ya kalkmama izin vermiyolardi yada kendileri taşıyorlardı. Hayır anlamıyorum ki biraz biraz da olsa yürümeye başlamam gerekiyordu bence.

Duşta almak için de zorla izin almıştım, ona da annemin yardımıyla izin verdiler,

Kapı tıktıklandi. "geelll" dedim . Her zamanki gibi Çağan abimdi. "Hadi bakalım yemek vakiti." Diyip beni kucaklamaya kalktı.

"Aa yeter ama canim. Felç geçirmedim sadece küçük bir kaza geçirdim. Yanlış anlama ilgilenmenizi seviyorum ama kendimi sakat gibi hissediyorum böyle olunca." Dedim

"Hadi yine kıyak geciyorum. Asansorden masaya kadar benim yardimimla yürüyebilirsin." Dedi "Çok sağol ya." Diye mırıldandım.

Yine her zamanki gibi kucağına aldi ve hiç ben yokmuşum gibi yürümeye başladı. Hayır yani 50 kiloydum bide.

"Ne düşünüyorsun böyle kara kara." Dedi "beni nasıl bu kadar kolay taşıdığını." Dedim. Yalan söylemeye gerek yoktu.

"Meslek sırrı diyelim." Derken asansör gelmişti bile
"Yani başka kızları da böyle taşıyorsun?!"
Kiskanmam normal miydi. "Hayır sadece sana özel olan birşey bu." Dedi.

Tek kasımı kaldırıp "Kendin dedin ya." Dedim. "Yürümek istiyorsan sus bence."

Tehdit şekline bakar mısınız yaa. Neyse ki asansör durmuştu artık. Dışarı çıktık

"hadi indir beni."
"Emin değilim daha erken aslında."
"NE" ses tonunu ayarlayıp devam ettim. "Yalancısın."

"Şaka yaptım in hadi." Diyip beni yavaşça bıraktı. Hafif sendelemistim ama normal yani kaç gündür yürümüyordum.

Sol ayağımda bâriz bir ağrı vardı. Ama umurunda değildi. Şuan tek istediğim yurumekti.

Yavaşça bir adım attım. Arkamda Çağan abim vardi ,evet ona da artık abi diyecegim,

"Dikkatli ol."
"Gayette dikkatl-" dememe kalmadan arkamdan çarpan kişi yüzünden yere yapismistim.

Sol ayağım çok kötü ağrıyordu. Birde şansıma üstüne düşmüştüm.
"Aah!" Diye bağırdım istemsizce.

"Defne!" Çağan abim hemen beni kucağına aldı. "İyi misin güzelim."

Ben ise o sırada beni düşüren kişiye bakıyordum. Çağın. Bilerek yaptığı belliydi. Canımı acıtmak istemişti. Umarım yanılmıyorsamdur.

"Dikkatli olsana biraz. Kızın zaten canı aciyordu. Sayende daha çok acıyacak."

Hala sessizligimi sürdürüyordum. Çağın gözümde bitmişti artık.

Kaza yapıp canımın acimasina rağmen iyice canımı acıtmak için beni yere düşürmüştü.

Bu kadar kötü ve igrenilecek bir insan miyim ki? Ya da ben yanlış düşünüyorsam? Ama nereye takılabilirdi de bana carpabilirdi?