ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် (ယွမ်ကျိုး)

အပိုင်း(၄၅)

“မြည်းစမ်းကြည့်ပေးလို့ ကျေးဇူးပါပဲ။ ဈေးနှုန်းက ၂၆၈ယွမ်ပါ” ယွမ်ကျိုးက ခေါင်းညိတ်ကာ ပြောသည်။

“သူဌေးယွမ်က အရင်လို အကျင့်ပုတ်တုန်းပဲ။ ပန်ကန်ပြားအရွယ်အစား အတူတူပဲ သုံးထားရင် နံပါတ်တွေ တပ်နေစရာ လိုအပ်လား။ ဘယ်သူက ပိုများများ ပါလဲတော့ ဖြေသင့်တယ်လေ”
ဝူဟိုင်းက နားငြီးဖွယ်ကောင်းအောင် တတွတ်တွတ် မေးမြန်းနေသည်။

ဝူဟိုင်းက စားရလည်း ပြဿနာရှာ၊ မစားရလည်း ပြဿနာ အမြဲရှာနေသည်။

ယွမ်ကျိုးက သူ့စိတ်ထဲမှာ ဟင်းပွဲနှစ်ပွဲကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပြီးနောက် စကားပြန်ပြောသည်။
“တစ်ခုက တခြားတစ်ခုထက် နည်းနည်းလျော့တယ်”

“ကောင်းပြလေ၊ ဒါဆိုရင် ငါ့စိတ် ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီ။ ခေါက်ဆွဲစွပ်ပြုတ်အချို နဲ့ အထူးပွဲနံပါတ်၁၃ကို ပေးပါ။ တခြားဟာတွေကိုတော့ နောက်မှပဲ မှာတော့မယ်”
ဝူဟိုင်းက သူ့ဗိုက်ပြည့်လောက်သည့်အထိ ဟင်းပွဲကို ပြတ်ပြတ်သားသား မှာယူလိုက်သည်။ လူသားသဘာဝအလျောက် စူးစမ်းလိုစိတ်များသည်။ ထို့အပြင် ဝူဟိုင်းက သူများထက်ပို၍ တစ်မူသားသည်။

“အိုကေ၊ ခဏစောင့်ပေးပါ”
ယွမ်ကျိုးက ခေါက်ဆွဲအရင်ဆုံး ပြင်ဆင်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားသည်။

ကြက်ဥထမင်းကြော် မကြိုက်သော မားဝေ၏အမြင် ပြောင်းလဲသွားသည်။
“ငါ အရင်က တစ်ခါမှ စိတ်မဝင်စားခဲ့တဲ့ ကြက်ဥထမင်းကြော်က အရမ်းအရသာ ရှိနေပါလား”

ထိုစဥ် ဘေးနားထိုင်နေသော ဝူအန်းလုက နောက်တစ်ပွဲ ထပ်မှာခွင့်မရှိမှန်း သိ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း စားနေသည်။

မားဝေက ကြက်ဥထမင်းကြော်ကို မခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြင့် မျက်နှာလွှဲကာ သူ့အပေါင်းအပါများ၏ အခြေအနေကို တစ်ချက်ရှိုးလ်လိုက်သည်။ သူတို့အားလုံးကလည်း အရသာရှိသော ဟင်းပွဲထဲ နစ်မြောနေပြီး ယခင်က မမြင်တွေ့ဖူးသော မျက်နှာအမူအရာမျိုးကို တွေ့ရသည်။

ပုံမှန်ဆိုလျှင် ဂုဏ်ပြုညစာစားပွဲများသည် အရက်သောက် အမြည်းမြည်းခြင်းဖြင့် စကားပြောကာ ဆူညံနေတတ်သည်။ ယခုတော့ သာမန်ထက်ပို၍ တိတ်ဆိတ်နေသည်။