နောက်တစ်ရက်ရောက်တော့လည်း
အိမ်ကို စာလာလုပ်ကြပါသေးတယ်။
"ဆုလဲ့ရေ ငါလဲ ကိုဘုန်းစာရှင်းပြတာ
ခံချင်လိုက်တာဟယ်"
"တစ်ခြားဟာပြရင်ရော"
"မိန်းမနော် ဟွန်း
လူလစ်ရင်ပေါ့ ဟီး"
ဆုလဲ့ကတော့ သူဖြစ်ခဲ့တာတွေကို
နှင်းနုအားမပြောချေ။
နောက်တော့ စာမရတာကနည်းနည်း
နီးစပ်ချင်တာများများမို့
စာတွေ ခေါ်ရှင်းပြခိုင်းနေသည်။
ဆုလဲ့လည်း အစကရှက်ပေမယ့်
အတွေ့အကြုံသစ်ကိုသဘောကျတဲ့
အရွယ်လေးတွေမို့
မထူးပါဘူးဆိုပြီး အနားကို
ပိုကပ်နေမိတာပေါ့။
နောက်တော့ အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်သောအခါ
"ကိုဘုန်း နှင်းနုကိုလိုက်ပို့ပါလား
မေမေက ကိုဘုန်းလိုက်ပို့မှပြန်ဆိုပြီးပြောလို့"
"လိုက်မှာပေါ့ လာလာ သွားကြမယ်"
ဟိုသုံးကောင်ကတော့
သူတို့အားလုံးဝ စိတ်မဝင်စားချေ။
နှင်းနုအိမ်သို့ရောက်သော်
နှင်းနုအမေက အအေးတိုက်ကာ
စကားတွေဘာတွေ ပြောနေတာပေါ့။
နှင်းနုလည်းရောက်တာနဲ့
ရင်တုန်ပြီး ချွေးတွေပြန်တာကြောင့်
ရေချိုးဖို့ လုပ်တော့တယ်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့အဝတ်တွေချွတ်ပြီး
ရေမဖွင့်ပဲ စိတ်ကူးယဉ်နေတာပေါ့။
ငဘုန်းလည်း အိမ်သာသွားချင်ဇောနဲ့
အနောက်ကိုသွားလေသည်။
နှင်းနုအိမ်က အိမ်သာက
ရေချိုးခန်းနဲ့ တွဲလျက်မို့
တံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
နှင်းနုကတော့ ရင်အခုန်လွန်ပြီး
တံခါးမပိတ်မိချေ။
ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး
နို့တွေကိုကိုင်နေသောနှင်းနုအား
မောင်ဘုန်း အံ့အားသင့်စွာ မြင်လိုက်ရသည်။
နှစ်ယောက်သားကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်
နှင်းနုကတံခါးပိတ်လိုက်သောကြောင့်
ငဘုန်းလည်း အိမ်ကို ထပြန်တော့တယ်။
ငဘုန်းစိတ်ထဲလဲ တဒုတ်ဒုတ်ပေါ့။
အပြန်လမ်းတွင် ဆုလဲ့အမေနှင့်တွေ့ကာ
ဆုလဲ့အိမ်သို့ ရောက်သွားပြန်တယ်။
စာရှင်းပြတာကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း
ပြောရင်း တစ်ခြားစကားတွေ
ဆက်ပြောနေတော့တာပေါ့။
YOU ARE READING
ရှယ်ဝုန်းမယ့် မောင်ဘုန်း
Fanfictionဘုန်းမြတ်သွေးရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းပေါ့။ just a fic ပါနော် အတုယူစရာမရှိပါဘူး။
