Sabah uyandığımda umut abim yanımda yoktu ateşimde geçti sayılır zaten ben böyleyimdir bir gün hastalanırım diğer gün iyileşirim
Giyinme odasına geçip hızla üstümü değiştirdim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynada kendime bakarken bir anda odama dalan kişiyle sıçradım hiç kapı çalma adabını duymamış mı??
Gelen miraz ve miraç'tı onlara ne var der gibi baktığımda miraz konuştu "abim aşağıda bekliyor bu gün o bırakacakmış" lütfen umut abim olsun lütfen umut abim olsun...
Boş çantamı alıp odadan çıktım "çantan zaten boş niye alıyorsun ki??" Miraç'a dönüp tam elimi kaldıracakken işaret dili bilmediğini hatırladım. Ellerimi geri indirip merdivenlerden inmeye başladım
Kapının önünde umut abimi görmem ile gülümseyip boynuna atladım. Kollarını belime dolayıp derin bir nefes aldı "seni ben bırakmak isterdim ama ediz abim dün arabamın anahtarını aldığı için bırakamıyorum haberin ol-" cümlesini tamamlayamadan biri beni kolumdan tutup çekti "bıraksana ya üçüzümü sülük gibi yapıştın kıza!!" Sinirle konuşan miraz'a şokla baktım buna noluyordu acaba??
Kolumdan tutup dışarıya sürükledi bu niye sinirlendi şimdi?? Arkama baktığımda umut gülümseyerek bize bakıyordu
Arabaya geldiğimizde miraz ve ben arkaya oturduk miraç ise öne oturdu "şey lâl yarın bir parti var oraya gidicez normalde bunu bir kaç gün önce annem söyleyecekti ama ne yazıkki aptal ikizim," derken sertçe miraç'a baktı "sana söylemeyi unutmuş bu akşam okuldan geldikten sonra memlekete gidiyoruz yani kısacası kuzenlerimiz, biraz garip olabilir..." cümlesini sonlandırdığında ön kapı açılmış ve içeri ediz abi girmişti
Yani bence abi dememde bir sıkını yoktu adam benden kaç yaş büyük
Ediz abi arabayı çalıştırdığında miraz yeniden konuşmaya başladı "lâl kaydını bizim okula aldırsan olur mu?? Hem belki daha çok yakınlaşırız" kafamı hızla sağ sola salladım yok anam ben asla yapamam ders filan bana ters
Miraz'ın moreli düşmüştü. Bir şey demeden camdan dışarı bakmaya başladı
Telefonumu çıkarıp notlar kısmına girdim hızla yazıp gösterdim "tamam düşünücem ama sadece düşünücem kesin bir cevap yok" miraz okuyunca kocaman gülümsedi ve hiç beklemediğim bir şey yaparak yanağımdan öptü noluyor kardeşim ne bu samimiyet?!
Utanarak cama döndüğümde miraz kahkaha atmıştı "üçüz bu kadar kızarmana gerek yok" dedi miraç. Bi dakka üçüz mü bunlar daha düne kadar beni istemiyordu nolduda birden kararlarını değiştirdiler
