ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

" စောင့်မနေနဲ့တော့ ဆရာမင်းကို အာမခံတယ် မင်းပြည်နယ်ပြိုင်ပွဲကို ဝင်နိုင်ဖို့က လုံးဝသေချာတယ်"

သူက ခဏရပ်လိုက်ပြီးနောက် စကားတစ်ခွန်းကို ပြောလိုက်သည်။

" ဆရာ့မှာ မင်းလို ကျောင်းသားရှိတာ အရမ်း ဂုဏ်ယူတယ်"

ကျင်းစစ်သည် မြှောက်ပင့်ခံလိုက်ရသောကြောင့် အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့သွားမိသည်။

" ကျေးဇူးပါ ဆရာ"

ဆရာလျို ရယ်ကာ ပြောလာသည်။

" အပြင်ထွက်ပြီး ကောင်းတာလေးတွေသွားစားပြီး ပျော်ပွဲတွေဘာတွေ ကျင်းပ ပစ်လိုက် ဆရာမင်းကို ကြိုပြောထားဦးမယ် ကျောင်းက မင်းကို ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ဆုချီးမြှင့်လိမ့်မယ်"

၎င်းသည် အံ့အားသင့်စရာ ဖြစ်သောကြောင့် ကျင်းစစ် သည် ဆရာလျိုကို ခပ်မြန်မြန် ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်လေသည်။

"အိုကေ ဆရာမင်းကို မနှောက်ယှက်တော့ဘူး အရင်ကအဆင့်တွေကတော့ ပြီးသွားပြီ မင်းပျော်နေသေးရင်တောင် ဖိုင်နယ်အတွက် ပြင်ဆင်ဖို့ လိုသေးတယ် မင်း အေးဆေးနားလို့ မရသေးဘူး"

"ကျွန်တော် သိပါပြီ"

ဖုန်းချပြီးနောက် ကျင်းစစ်သည် ယင်းကျောင်းအား ဖုန်းပြန်ပေးလိုက်သည်။

" ရော့ ဒီမှာဖုန်း"

ဆရာလျိုသည် အသံကျယ်သောကြောင့် ကျင်းစစ်ဘေးနားတွင် ထိုင်နေသော ယင်းကျောင်းသည် သူတို့ပြောနေသော စကားတစ်ခွန်းကိုမျှ မလွတ်ဘဲ အကုန်ကြားလိုက်ရလေသည်။

သူ့လက်ကို ဆန့်ကာ ဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး အရှေ့သို့တိုးကာ ကျင်းစစ်ကို ဖွဖွလေး ဖက်လိုက်သည်။

"အတန်းဖော်လေး ဂုဏ်ယူပါတယ်"

ကျင်းစစ်သည် သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်မှီထားကာ သူ၏ နှလုံးခုန်သံကို နားထောင်လိုက်ပြီးနောက် သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများသည် ထိန်းမရနိုင်စွာ မြင့်တက်သွားတော့၏။

" ကျေးဇူးပါ"

ယင်းကျောင်းက သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ ကျင်းစစ်၏လက်ချောင်းများကို သူ့လက်ထဲတွင် ထည့်ကာ ဖျစ်ထားလေသည်။