Ik loop de toiletten binnen. "Ping" Ik kijk op mijn gsm en zie dat ik een bericht heb van een onbekend nummer.
Dag Emma,
Hopelijk mijn brief goed ontvangen? Ps: Zeg dit tegen niemand of wie weet wat er zal gebeuren, aja wacht, ik weet het al!
Groetjes je weet niet wie
Ik laat mijn gsm vallen en niet veel later volg ik. Ik zit tegen de muur van het toilet met mijn hoofd in mijn knieën en begin te wenen. Wie is het? Wat wil die persoon van mij? Al deze vragen spoken door mijn hoofd. "Emma?" Hoor ik plots. Ik probeer te stoppen met wenen, maar dit lukt niet. "Emma, waar zit je?" Plots gaat de deur open en staat Floor daar. "Emma alles oké?" Vraagt ze en komt naast me zitten en legt haar arm over me heen. Ik begin terug te wenen. "Emma wat is er?" Ooh Floor, kon ik je het maar zeggen. "Van...vandaag i...s het 15 j...aar ge-geleden dat mijn ma...ma ov...erleden is." Krijg ik er met moeite uit. "Ooh meisje toch." Ze heeft me een knuffel. "Moet ik gaan vragen aan de commissaris of je naar huis mag?" "Nee, is niet nodig." Zeg ik rap. "Zeker?" "Ik zeg het je toch." Zeg ik wat kort. Ik zie dat Floor verschiet van mijn reactie. Ik sta op en ga weg, weg uit de toiletten, weg van het kantoor...
