Ölümsüz Cümle

Bölüm 1

Herkese selamm..

İnumaki seven birey olarak burada yayınlıyacağım ilk yazımın bu olmasını istedim. Umarım beğenirsiniz...

Not! : inumaki 2. Bölümde olacak.
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Gece lambasının aydınlattığı odada bizim uyuduğumuzu sandıkları için kimse duymasın diye daha sessiz olması gerektiğini söyledim. Dediğimi dikkate alıp asıl olan konumuza yöneldi.
"Şimdi ne yapmayı düşünüyorsun Nishimiya? Onu nasıl bulmayı düşünüyorsun. " Elimde gezdirdiğim tokaya bakıp iç çektim.

"Bilmiyorum, hiç bir fikrim yok."
Karşımdaki yataktan yanıma gelip boynuma sarıldı, "Eminim yeni bir fikir bulursun. Ne kadar zor bir şey olsada ben senin hep yanındayım kardeşim".Bana 'kardeş' kelimesini kullanmamasını ona bir çok kere söylemiştim, bu kelimeden nefret ediyordum ama şu an onu da üzmek istemediğimden sadece ona karşılık vermeyerek sarılmıştım.O an kapıdan bayan Sasaki bize seslendi,
" Kızlar , hala uyumadınız mı? "dedikten sonra uyarıyı alıp ikimizde yataklarımıza geçtik. Yastığımı rahat bir pozisyona getirip kendimi uyumaya hazırladım. Şu an onu unutmalıydım ,ama onun beni unuttuğu gibi değil.Biliyorum o beni o gün unutmuştu ...

🍙🍙🍙

"Nishimiya hadi kalk ayağa! Yine senin yüzünden okula geç kalıp ceza almak istemiyorum!! " Gözlerimi aralalıyıp yanı başımda bana bağıran Tadashi 'yi dinleyip ayağı kalktım. Sesini o kadar yüksek kullanıyordu ki yanımdaki çalar saatin sesini duymak imkansızdı. Bunu bilerek yapıyordu . Evet bundan emindim ,yüksek sese karşı hassas olduğumu çok iyi biliyordu. Neyseki yüksek ses çıkarma gibi bir jujutsu yeteneği yoktu.
"Tamam, kulağımın dibinde bağırmayı kes "deyip yastığmı sertçe ona fırlattım. Yastık onu sıyırdığı için bana sırıtarak odanın kapısına yöneldi. Yataktan kalkıp yerde olan yastığmı yatağa fırlattıktan sonra dolabımı açıp okul formamı aldım.

🍙🍙🍙

Okul nefret ettiğim yerlerden biriydi . Burayı bana ilkokulda 4. sınıfta nefret ettirmişlerdi...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(2012) 5 yıl önce

Kaverengi saçlı kömür gözlü iri yapılı bir çocuktu.Başka sınıfta kavga ettiği için bizim sınıfta getirmişlerdi .Kavga eden bir çocuğun ismini sormak gereksiz ve boşa olay çıkarabileceği için hiç ilgilenmemiştim. Derste aktif olmayanları öğretmenimiz tahtaya kaldırmayı pek severdi o sebeple o çocuğu bir soruya kaldırmıştı. Çocuk ilk alaylı bakışlarla soruyu çok rahat yapıcak görüntüsü vermişti, fakat en kolay soruya bile yanlış cevabı verince sınıfta minik bi uğultu oluşmuştu.

Öğretmen sorunun aşşırı kolay olduğnu bastırarak kim yapacak demişti. İşte o an o uğultu aniden kesilmişti. Hepsi bu sorunun cevabını biliyordu ama eğer o soruyu çözerse o zorbacının hedefi olucağını çok iyi biliyordular . Ben ise o soruyu çözüp ona bakarak" kolaydı"diye söylenip teneffüste eski sınıfındaki bütün çocuklarla benim üstüme geldiklerinde fark ettim.
(Tamam biraz kaşınmışım kabul)

Hepsi beni bir yerde aniden bana kötülük yapıyordu. Çantama fare kapanı kurmak mı dersin, bahçede oyun oynarken kum havuzundan kum alıp kafama dökmek mi dersin, futbol filesi gibi davranılıp topları bana hızla fırlatmalarına mı? Bir hafta boyunca o lanet okulda kimse sesimi duymadı. Korkuyolardı çünki bana yapılanı kendi başına gelicek lerinden korkuyolardı. Üstelik benimle daha kolay oynuyorlar dı çünki ailem yoktu , bana yapılanları ağlayarak anlatıcağım biri yoktu hepsi bir yangın sonucu öldüğünü biliyorum o kadar...