Ekim Naz/Gerçek ailem(TAMAMLANDI)

Bölüm-8

Pasaklıyı odaya bırakırken bir az azarlamıştım.Bu çocuk hiç akıllanmıyordu.

Saçlarımı açık bırakmışdım.Böyle seviyordum ben.

Misafir odası ikinci kattaydı.
Evde asönsör vardı.Galiba Yamaç yürüyemediği için,bir yere gitmek isterse asönsörden gide bilmesi içindi.

Asönsöre binmek istedim ve çağırdım.
İçinde birileri olmalıydı.
Kapısı açıldığında içinde Yalın vardı.
Beni gördüğünde gözlerini devirdi.
Bende ona karşılık Günaydın demişdim.

Kafasıyla karşılık vermişdi.

İçi boş olan kafanı sallamaktansa,o dilini kullanmalısın bence seni boş insan!

Kapı kapandığında birinci kat yerine dördüncü kata çıkmaya başladı.

Çıktığı zaman içeriye Yaman ve Pınar abla girmişti.İkiside günaydın söylemişdi.
Bende karşılık verdim.

Hain Yalın onlara kafasıyla değil de diliyle karşılık vermişdi.

Kimlerle uğraşıyoruz be Ekim Naz.

Değil mi?! Sinirim bozuldu abi ya.

Abov.
Abi demişken,benim abimi aramam lazımdı.
Asönsör birinci katta dururken en son ben çıktım.
Onlar yemek masasına doğru giderken ben durub abimi aradım.

"Beni unuttuğunu düşünüyordum Naz'ım."abimin gülerek dediği şeye bende güldüm.

"Sanada günaydın Emre abi."

"Günaydın,süpriz yumurtam.Nasıldı ilk gecen?Bir şey olmadı değil mi?"

Beni kesecek değillerdi ya?

Aşko Yalından beklerim ben.Zaten Yamaçda bir ayrı manyak.Ola bilir.Abine hak veriyorum ben.

Manda,sende başlama dur bir.

"Abi bir şeyim yok iyiyim.Hatta çift kişilik yatakda uyudum ben.Çok rahattı yani.Merak etme beni.Şimdi kapatmam lazım.Yemek yiyeceğiz galiba.Bu gün buluşuruz?"son cümlemi sorarak söylemişdim.Çünki kabul edeciğini bilmiyordum.

"Tabii ki görüşeceğiz,abiciğim.Boş olduğunda mesaj at gelip alırım seni."

"Tamam,görüşürüz."bu sefer abimin bir şey söylemesine izin vermeden ben kapatmışdım.
Ay ne kadar güzel bir hissmiş insanın suratına kapatmak.

Arkamı döndüğümde Yalın vardı.
Heyy,bu beni mi dinliyordu???

"Sevgilin olduğunu anlamamız için abili konuşman çok yaratıcı.dedi alayla konuşarak.

Bir dakika?
Ne dedi be bu?
Sevgilim derken?
O ne yeniyor mu?

"Benim kiminle konuştuğuma karışamazsın.İster sevgilim,ister başka birisi.İstediğim gibi seslenirim.Hem sen benim konuşmamı dinleyemezsin."son sözümü emr olarak söylemiştim.

Kaşları yukarı kalkdı.
"Yok ya?Kim demiş?İstediğimi yaparım."dedi kendini yükseklerde tutarakdan.

Bir laf çaksana be Ekim Naz.

"Terbiyen buna yetiyor o zaman.Benimle uğraşma!"ve noktayı koyarak yanından geçerek masaya ulaştım.

Arkamdan oda hızla gelmişdi.
"Bana bak!Lafını bilde konuş!Kendinden büyük olan insanlarla böyle konuşamazsın.Asıl abiciğin sana ne kadar da güzel terbiye vermiş."her kesin ortasında bana bunları söylemişti.

Bu aptal abine laf attı galiba Ekim.

Evet,bu aptal abime laf attı.

"Yalın bey.Lütfen düzgün konuşunuz.Bana sesinizi yükseltmeyin.Zira aksi taktirde bu hikayede yanan siz olursunuz."mesafeli konuşmamla dmura uğramıtı.

Aslında biraz dalgaya vurarak söylemistim.

Bende herkese günaydın diyerek dünki yerime oturmuşdum.

"Ulan,kimin kardeşi be,Çak kız."dddi yanımdakı galiba Aras.
Elini çakmam için uzatmıştı.Bende pert olmaması için çakmışdım.Yalın da gelip kendi yerine oturunca kahvaltı etmeye başladık.

Karnım boş olunca aklım çalışıyor benim galiba.

O zaman aptal olmak zamanı Ekim Naz.

Çok komik!
.......

Bitti.

Nasıldı?

Umarım seversiniz.

Oylamayı unutmayın✨️✨️✨️✨️

Bays.👋